چالنجر ۶۰۰
|
۱۹۷۸
|
CL-600
|
| هواپیماى ترابرى منطقهاى و شخصى |
- نامگذارى نظامى کانادایی: سى.سى.-۱۴۴، سى.ئى.-۱۴۴ اى.
|
- هم‌خانواده: چالنجر ۶۰۱، ۶۰۴، ۶۰۵، ۶۵۰
|
|
|
- سازنده: کانادایر (کانادا)
|
نمای داخلی یک فروند چالنجر شخصی |
ویلیام لیر، طراح و مجرى برنامه هواپیماهاى پرفروش جت شخصى لیرجت، از ۱۹۶۷ با کنار نهادن اشتغال قبلىاش، به طرح‌هاى بدیعى روى آورد. او با اطلاع از فعالیت‌هاى دکتر ریچارد ویتکامب در طراحى هوابُرهاى جدید فرابحرانى، براى به تأخیر انداختن موج‌هاى ضربهاى، طرح جدیدى را آغاز کرد. او ساختار اساسى یک لیرجت استاندارد را با بال پیشرفتهاى مجهز به هوابُرهاى فرابحرانى ترکیب کرد، و هواپیماى حاصله را لیر استار ۶۰۰ نامید؛ عدد ۶۰۰ معرف سرعت کروز (بر حسب مایل بر ساعت) بود. دکتر لیر، که از عهده پرداخت هزینههاى ساخت پیشنمونه برنمىآمد، در ۱۹۶۷ طرحش را به کانادایر فروخت؛ در آن زمان، کانادایر شدیداً به برنامه جدیدى نیاز داشت تا مهندسانش را مشغول، و تشکیلاتش را فعال نگه دارد.
طراحان کانادایر ناگزیر به اجراى اصلاحاتى در طرح بودند. حجم مخازن سوخت، کمتر از حد مورد نیاز براى رسیدن به برد پیشبینى شده ۵،۰۰۰ مایلى بود؛ همچنین، براى آسایش مسافران لازم بود که قطر بدنه تا حدى بزرگتر شود تا آنها در حین سوار و پیاده شدن، مجبور به خم شدن نباشند. بهعلاوه، بر اساس آزمایش‌هاى تونل باد، استفاده از دم T-شکل به جاى دم معمولى، ضرورى بود.تا ماه مارس ۱۹۷۷ طرح نهایى آماده شده بود. برخلاف شیوه مرسوم شرکت کانادایر، این طرح جدید را سى.ال.-۶۰۰ نامیدند که به چالنجر معروف شد. از نظر مسایل ساخت و تولید، چالنجر بال پیچیدهاى دارد؛ چون نوع مقطع بال در طول دهانه تغییر مىکند، و بنابراین، باید عملیات تکمیلى ماشین‌کارى بر روى پوسته بال انجام شود. چالنجر براى نخستین بار در هشتم نوامبر ۱۹۷۸ پرواز کرد.
|
هواپیمای چالنجر
|
- انواع مدل‌ها: CL-600 (83 فروند، مورد استفاده «نیروى هوایى کانادا»)، CL-601-1A (17 سپتامبر ۱۹۸۲، ۶۶ فروند)، CL-601-3A (28 سپتامبر ۱۹۸۶، مجهز به کابین شیشهاى)، CL-601-3R (با برد بیشتر از مدل‌هاى قبلى تا ۶،۶۳۹ کیلومتر)، CL-604 (با برد ۴،۰۰۰ ناتیکالمایلى در سرعت ماخ ۰/۷۴)
|
|
|
|
|
|
|
شکل سه‌نمای چالنجر
|
مشخصات فنی ۶۰۱-3R
 |
|
|
|
|
