| ایلیوشین-۸۶ بزرگترین هواپیماى مسافربرى و اولین هواپیماى پهنپیکر روسى است. همچنین، ایلیوشین-۸۶ اولین هواپیماى مسافربرى روسى است که موتورهایش درون غلاف‌هاى زیر بالها قرار دارد؛ قبلاً موتورهاى همه هواپیماهاى مسافربرى جت روسى یا در عقب بدنه و یا در ریشه بالها قرار داده مىشد.؛ حتى در اولین تصویر منتشره از ایلیوشین-۸۶، همان ترکیب سنتى موتورهاى انتهایى دیده مىشد.
طراحى ایلیوشین-۸۶ از اوایل دهه ۱۹۷۰ آغاز شد، و در ۲۲ دسامبر ۶۱۹۷ اولین پرواز پیشنمونه آن در مسکو انجام گرفت. هرچند ابتدائاً موتورهاى توربوفن سولووییف براى ایلیوشین-۸۶ پیشبینى شده بود، این هواپیما به موتورهاى اختصاصاً طراحى شده تومانسکى مجهز شد؛ موتورهاى سولووییف بعدا در ایلیوشین-۹۶ به کار رفت. با گذراندن دوره تکامل تدریجى،سومین پیشنمونه ایلیوشین-۸۶، که اولین نمونه تولیدى آن هم بود، براى نخستین بار در ۲۴ اکتبر ۱۹۷۷ پرواز کرد.به دلیل کمبود امکانات فرودگاهى در بسیارى از فرودگاه‌هایى که آئروفلوت به آنها رفتوآمد داشت، ایلیوشین-۸۶ به سه پلکان هوایى در ناحیه تحتانى بدنه مجهز شده است؛ به این ترتیب، با اشغال قسمتى از فضاى محفظه بار، و قرار دادن پلکان‌هاى هوایى درون آن، این هواپیما از خدمات پلکان‌هاى فرودگاهى بىنیاز شده است. تولید ایلیوشین-۸۶ از ۲۶ دسامبر ۱۹۸۰ آغاز شد، و این هواپیما براى اولین بار در مسیر مسکو-تاشکند به کار افتاد. ایلیوشین-۸۶ تدریجاً در مسیرهاى داخلى دیگرى هم به خدمت گمارده شد، و در سوم ژوئیه ۱۹۸۱ اولین پرواز بینالمللى را در مسیر مسکو به برلین شرقى انجام داد.
از زمان آغاز تولید، اصلاحاتى بر روى ایلیوشین-۸۶ انجام شده که به افزایش حداکثر وزن آن تا ۲۰۸،۰۰۰ کیلوگرم انجامیده است. در اوایل ۱۹۸۱ اعلام شد که مدل دوربردى از ایلیوشین-۸۶ موردبررسى است، و تا ۱۹۸۶ عنوان جدید ایلیوشین-۹۶ براى طرح جدید برگزیده شد. در تولید ایلیوشین-۸۶ لهستانی‌ها هم با ساخت دم افقى، تیغه دم عمودى، غلاف‌هاى موتورها، و منقارههاى بالها در کارخانه پى.زد.ال. میهلک همکارى داشته‌اند. |
