| پس از مرگ کاموف در ۲۴ نوامبر ۱۹۷۳، سرگئى میخایف 36 ساله جانشین او شد، و مدیریت برنامه ناتمام کاموف-۳۲ را، که توسعه طرح قبلى کاموف-۲۷ بود، به عهده گرفت. در این دوران، به دلیل توسعه و بهرهبردارى از شمالىترین نواحى روسیه، نیاز مبرمى به یک هلیکوپتر دوربرد قابلاستفاده در همه شرایط جوى وجود داشت تا براى شناسایى کوه‌هاى یخى استفاده شود. البته هدف اصلى از طراحى ۳۲، تخلیه محمولههایى تا وزن ۵،۰۰۰ کیلوگرم از کشتى به ساحل بود؛ هیچیک از هلیکوپترهاى آن زمان شوروى (سابق) توانایى چنین کارى را نداشت. همچنین، طبق برنامه، کاموف-۳۲ بایستى به شکل یک جرثقیل پرنده طراحى مىشد تا در امور نصب خطوط انتقال قدرت برق و کارهاى عمرانى هم مفید باشد.
براى نخستین بار در هشتم فوریه ۱۹۸۱ نشریه «ارتش سرخ» گزارش خلاصهاى از ساخت هلیکوپتر جدید کاموف-۳۲ را منتشر کرد، و شروع تولید آنرا خبر داد. اولین پرواز این هلیکوپتر در ۱۹۷۶ یا ۱۹۷۷ انجام گرفت، و تولید آن در ۱۹۸۰ آغاز شد. پیمان ناتو که قبلاً کاموف-۲۷ را هلیکس نامیده بود، طرح جدید را هلیکس سى. نامگذارى کرد.
کاموف-۳۲ با یک نفر خلبان پرواز مىکند، و اهرم‌هاى کنترل و صفحه آلات دقیق فقط براى صندلى سمت چپ کابین (صندلى خلبان) در نظر گرفته شده‌اند. این هلیکوپتر قابلیت پرواز در شب را داراست، و بنا به ادعاى سازنده، حتى در بدترین شرایط جوى قطب شمال، چه در روز و چه و شب، قادر به پرواز است. بنابراین، قطعاً هلیکس به تجهیزات کامل الکترونیکى و سیستم‌هاى حرارتى ضدیخ براى تیغههاى پروانه، مجراهاى ورودى هواى موتورها، و پنجرهها مجهز است. همچنین، سیستم خلبان خودکار کاموف-۳۲ به کمک یک جهتیاب الکترومکانیکى و یک سیستم کنترلکننده، اجراى مانور تقرب و پرواز ایستا را بدون نیاز به دخالت خلبان میسر مىکند. |
