| در مناقصهاى که «نیروى زمینى ایالات متحده» براى ساخت «هلیکوپتر تهاجمى پیشرفته» مطرح کرد، بخش هلیکوپترسازى شرکت هیوز طرح مدل ۷۷ را پیشنهاد نمود. اولین پیشنمونه از دو فروند اولیه این طرح، به نام واى.اى.اچ.-۶۴، در ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۵ پرواز کرد. در دسامبر سال بعد، نیروى زمینى این طرح را برنده مناقصه اعلام کرد، و در اواخر ۱۹۸۱ آن را آپاچى نامید. در آن زمان، نیروى زمینى خواستار خرید ۸۲۱ فروند آپاچى بود؛ ضمن آنکه صادرات ۱۰۴ فروند آن هم پیشبینى شده بود.
آپاچى بر مبناى رویه جدید طرحهاى تهاجمى طراحى شده است؛ دو نفر خدمه پروازى در آرایش پشتهمى قرار مىگیرند، و شیشههاى کابین، تماماً تخت و بىانحناء است. براى مقاومت قطعى در برابر گلولههاى ۱۲/۷ میلیمترى و مقاومت نسبى در مقابل گلولههاى ۲۳ میلیمترى، کابین و بسیارى از قسمت‌هاى حیاتى آپاچى از زره پوشیده شده است. همچنین، ضمن استفاده از سیستم‌هاى هشدار لیزرى و جنگ الکترونیک، اگزوز موتورها هم به سیستم تخفیفگر امواج مادون قرمز مجهز شده است.
از نیمه دهه ۱۹۸۰ برنامههایى براى گسترش قابلیتهاى آپاچى در درگیریهاى هوابههوا آغاز شد. طى این برنامهها، آزمایش‌هایى با موشک استینگر، و سپس موشک سایدویندر انجام گرفت. قابلیتهاى تهاجمى آپاچى براى نخستین بار در دسامبر ۱۹۸۹ در پاناما عملاً آزموده شد، و سپس در ۱۹۹۱ از این هلیکوپتر به طور گستردهاى در جنگ خلیج فارس مورداستفاده قرار گرفت.
در ۱۹۹۰ برنامه ارتقاء بیشتر قابلیتهاى آپاچى آغاز شد. مهمترین قسمت این برنامه، استفاده از رادار موج میلیمترى وستینگ‌هاوس لانگبو بود که بر روى دکل پروانه نصب شد. قیمت این رادار در سال ۱۹۹۵ حدود دو میلیون دلار بود. همچنین، موتورهاى پرتوان‌تر جنرال الکتریک هم بر روى این هلیکوپتر نصب شد. مدل اصلاحشده، بهنام اى.اچ.-۶۴ دى. (لانگبو آپاچى)، براى اولین بار با رادوم نمادین لانگبو آزمایش‌هایى را در ۱۱ مارس ۱۹۹۱ انجام داد. پس از حصول اطمینان نسبت به طرح جدید، اولین فروند لانگبو آپاچى در ۲۰ اوت ۱۹۹۳ پرواز کرد. |
