میل-۲۴

میل-۲۴

۱۹۷۱

Mi-24

• نامگذارى نظامى ناتو: هیند
  

• همخانواده: میل-۲۵، میل-۳۵
  

• سازنده: میل (اتحاد جماهیر شوروى سابق)

از زمان اولین پرواز میل-۲۴، یعنى حدود سال ۱۹۷۰، مدل‌هاى متعددى از این هلیکوپتر ساخته شده است. سازه بدنه و سیستم پروانه همه مدل‌هاى میل-۲۴ یکسان است، و تفاوت عمده آنها در شکل دماغه، پروانه دمى، و تسلیحات آنهاست. در هر طرف کابین میل-۲۴ یک درِ دولنگه وجود دارد که به سمت بالا و پایین باز مى‏‌شود. بر روى هر بال این هلیکوپتر، دو پایه نصب تجهیزات، و در نوک هر بال، دو ریل براى نصب موشک‌هاى ضدتانک تعبیه شده است. سیستم پروانه تماماً مفصلى میل-۲۴ ارتعاش نسبتا کمى دارد، و به تندبادها چندان حساس نیست. به‏‌علاوه، واکنش این سیستم به فرامین کنترلى، کندتر از واکنش پروانه‏‌هاى صلب یا نیمه‏‌صلب است.

هیند که به دلیل شکل ظاهری‌اش به کروکودیل هم معروف شده، علاوه بر قابلیت‌هاى تهاجمى، مى‏‌تواند هشت نفر سرباز مسلح را درون کابین خود حمل کند. هرچند دکترین غربی‌ها بر کمین کردن و استتار در پوشش‌هاى زمینى مبتنى است، طراحان هیند بر سرعت نفوذ تأکید داشته‏‌اند. در مدل هیند اى. مأمور شلیک در پشت یک تیربار ۱۲/۷ میلیمترى مستقر در جلوى کابین قرار مى‏‌گیرد، و با شیشه‏‌هاى ضدگلوله محافظت مى‏‌شود. البته این مدل، پوشش زرهى چندانى ندارد؛ اما در مدل‌هاى بعدى، اجزاى حیاتى مثل موتورها، مخازن سوخت، جعبه‏‌دنده، سیستم‌هاى الکتریکى و هیدرولیکى، و کابین به صفحات زرهى محافظ مجهزند. در مدل هیند دى. و مدل‌هاى بعدى، یک میله حسگر در گوشه بالایى سمت راست شیشه مأمور شلیک قرار داده شده که وضعیت حرکت هلیکوپتر پیرامون محورهاى سه‏‌گانه در سرعت‌هاى کم را مى‏‌سنجد. اطلاعات ارسالى این حسگر به یک رایانه کنترل‏‌کننده وارد مى‏‌شود تا در حین شلیک راکت‌هاى کنترل‏‌ناپذیر، هدف‏‌گیرى دقیق‌ترى انجام شود. در مدل هیند اى. یک تیربار در قسمت دماغه قرار دارد؛ اما مدل‌هاى دى. و ئى. به یک برجک گردان سنگین حامل تیربار چهارلوله مجهزند. این برجک مى‏‌تواند تا ۷۰ درجه نسبت به مسیر پرواز بچرخد و گلوله‏‌هایى را تا برد حدوداً ۱،۵۰۰ متر با نرخ آتش زیاد شلیک کند. همه مدل‌هاى هیند اى.، دى.، ئى.، و اف. قادر به حمل تسلیحات سنگین هستند، و هر بال آنها مى‏‌تواند تا حدود ۷۵۰ کیلوگرم تسلیحات را حمل کند.

هرچند هیند قادر به پرواز ایستا با سوخت و مهمات کامل و در شرایط آب‏‌وهوایى معتدل اروپایى است، ضعف‌هایش در مقایسه با هلیکوپترهاى مشابه امریکایى، و به‏‌ویژه نتایج حاصل از تجربه جنگ افغانستان، چنان بود که شوروى (سابق) نیازمند هلیکوپتر پیشرفته‏‌ترى شود؛ این موضوع زمینه طراحى میل-۲۸ را فراهم کرد. تعدادى میل-۲۴ به کشورهاى دیگر صادر شده که آنها را میل-۲۵ و میل-۳۵ نامیده‏‌اند.

یک فروند میل-۲۴ دی. متعلق به نیروهای نظامی لهستان

• انواع مدل‌ها: Mi-24A (هیند اى. و بى. و سى.، مدل اولیه)، Mi-24U (1972، مدل دوکنترله آموزشى)، Mi-24D (هیند دى.)، Mi-24DU (مدل دوکنترله آموزشى)، Mi-24V (هیند ئى.، شبیه میل-۲۴ دى. اما با سیستم تسلیحاتى اصلاح‏‌شده)، Mi-24VP (شبیه میل-۲۴ وى.، مجهز به توپ هوایى دولوله ۲۳ میلیمترى)، Mi-24P (هیند اف.، حدود ۲۰۶ فروند)، Mi-24R (هیند جى.۱، اولین بار بعد از آوریل ۱۹۸۶ در حادثه نیروگاه هسته‏‌اى چرنوبیل شناسایى شد)، Mi-24K (هیند جى.۲، شبیه میل-۲۴ آر.، مجهز به دوربین بزرگى درون کابین)، Mi-24BMT (اصلاح شده در ۱۹۷۳ براى جمع‏‌آورى مین)، Mi-24 ESV (مدل ویژه حفظ محیط زیست)، Mi-25 (مدل صادراتى میل-۲۴ دى.)، Mi-35 (مدل صادراتى میل-۲۴ وى.)، Mi-35P (مدل صادراتى میل-۲۴ پى.)، Mi-35M
  

• کاربران:  اتحاد جماهیر شوروى (سابق)، افغانستان، آنگولا، اتیوپى، عراق، لیبى، موزامبیک، نیکاراگوآ، سوریه، ویتنام، الجزایر، بلغارستان، کامبوج، کوبا، چک، مجارستان، لهستان، هند، پرو، اسلواک، یمن، …
  

• تعداد تولید شده: (تا سال ۲۰۲۱) ۲،۶۴۸ فروند
  

• قیمت:

سه‏‌نماى هیند اى.

• مراجع:

• تاریخ آخرین بازبینی: