در طرح جامع پیمان ورشو براى توسعه و تولید هواپیماها، چکسلواکى (سابق) با سابقهاى که از تولید هواپیماهاى خانواده میگ داشت، عهدهدار ساخت هواپیماهاى جت آموزشى شد. در این چارچوب، اولین هواپیماى آموزشى مقدماتى جت، بهنام ال.-۲۹ (دلفین)، در پنجم آوریل ۱۹۵۹ پرواز کرد. این هواپیما به موتور موتورلت ام.-۷۰۱ مجهز بود، و مجموعاً ۳،۵۶۸ فروند از آن براى ۱۴ کشور جهان تولید شد که سهم شوروى (سابق) از این تعداد، ۳،۰۰۰ فروند بود.
در نیمه دهه ۱۹۶۰ براى تدارک جانشین ال.-۲۹، طرح جدیدى بر اساس استفاده از موتور توربوفن ایوچنکو اى.آى.-۲۵ تهیه شد. موتور مذکور قبلاً براى هواپیماى مسافربرى منطقهاى یاک-۴۰ استفاده شده بود. طرح جدید، ال.-۳۹ نامیده شد، و براى نخستین بار، در چهارم نوامبر ۱۹۶۸ پرواز کرد. تولید ال.-۳۹ در ۱۹۷۲ جانشین تولید ال.-۲۹ شد، و از مجموع ۲،۷۹۶ فروند تولید شده تا پایان سال ۱۹۹۳، تعداد ۲،۰۹۴ فروند به شوروى (سابق) صادر شد.
اگرچه ال.-۳۹ براى آموزش خلبانان میگ-۲۱ بسیار مناسب بود، اما «نیروى هوایى شوروى» (سابق) براى آموزش خدمه میگ-۲۹ و جنگندههاى پیشرفتهتر بعدى، به هواپیماى بسیار مانورپذیرترى نیاز داشت. این موضوع باعث شد که موتور قویتر لوتارف دى.وى.-۲ مورد بررسى قرار گیرد. براساس مشخصات این موتور، آئرو وودوچودى طرح ال.-۵۹ را عرضه کرد که تا نیمه دهه ۱۹۹۰ هنوز هم بهنام ال.-۳۹ ام.اس. شناخته مىشد.
علاوه بر موتور قویتر، ال.-۵۹ آلات دقیقى جدیدتر از ال.-۳۹ داراست، و مدل صادراتیش به سیستم اویونیکى بندیکس-کینگ، نمایشگر سر-بالا، و تمهیدات حمل تسلیحات غربى مجهز است. با فروپاشى پیمان ورشو و لغو قراداد خرید روسیه، «نیروى هوایى چک» با عقد یک قرارداد خرید ششفروندى، خط تولید ال.-۵۹ را فعال کرد. پس از تولید این هواپیماها در سالهاى ۱۹۹۱-۱۹۹۲، ۴۸ فروند ال.-۵۹ ئى. براى مصر و ۱۲ فروند براى تونس ساخته شدند.
تکامل ال.-۵۹ با توسعه طرح ال.-۱۳۹ ادامه یافت. ال.-۱۳۹ به موتور ساخت الاید سیگنال، سیستم اویونیکى غربى، و سیستم ناوبرى ماهوارهاى مجهز است. هرچند این هواپیما با وجود استفاده از موتور پیشگفته، عملکردى شبیه ال.-۳۹ ولى با سه برابر قیمت دارد، بازار فروش آن، نسبت به هواپیماهاى آموزشى مجهز به موتور اى.آى.-۲۵، بهتر بوده است. اولین پرواز ال.-۱۳۹ در هشتم مه ۱۹۹۳ انجام شد.
هواپیماى آموزش نظامى ال.-۳۹ براى آموزش خلبانى جنگندههاى میگ-۲۱ بسیار مناسب بود.
انواع مدلها: L-39C (مدل پایه، در خدمت افغانستان و کوبا و چکسلواکى سابق و آلمان و شوروى سابق)، L-39V (1972، شبیه مدل پایه ولى تکسرنشینه و مجهز به وینچ)، L-39Z0 (25 اوت ۱۹۷۵، مدل آموزشى مجهز به چهار پایه نصب تسلیحات)، L-39ZA (مدل تهاجم زمینى و شناسایى مدل ال.-۳۹ زد.۰)، L-39MS (با پیکره بهبودیافته و موتور قویتر)