| از نیمه دهه ۱۹۶۰ شرکت فرانسوى برگه و شرکت انگلیسى بى.اى.سى. با توجه به نیاز کشورهاى متبوع‌شان، پیگیر عرضه هواپیماهاى جدیدى بودند. هدف فرانسوی‌ها، دستیابى به یک طرح نسبتاً سبکوزن، ارزانقیمت، با عملکرد پروازى قوى، و با قابلیت حمل سلاح‌هاى هستهاى بود؛ چنین هواپیمایى براى تکمیل نقش میراژ ۳ و تعویض هواپیماى آموزشى تى.-۳۳ ساخت لاکهید موردنظر بود. برنامه فرانسوی‌ها ئیکت نامیده شد که قابلیت‌هایى به شرح زیر داشت: پرواز کروز با سرعت ۸۳۵ کیلومتر بر ساعت، حمل یک فروند موشک اى.اس.۳۰ در محدوده شعاع ۵۰۰ کیلومترى (lo-lo)، رسیدن به ارتفاع ۱۵ مترى پس از طى ۸۰۰ متر (در حین برخاستن)، فرود در شرایط شبیه برخاستن. اما قابلیت پرواز فراصوتى موردنظر نبود.
انگلیسی‌ها به طرحى براى تعویض هواپیماهاى آموزشى فولاند جىنات تى.۱ و هاوکر هانتر تى.۷ نیاز داشتند. هرچند طرح انگلیسی‌ها، یک هواپیماى فراصوتى بود، و جدول زمانى تولید آن هم با برنامه فرانسوی‌ها تفاوت داشت، در بقیه موارد، هر دو برنامه ویژگی‌هاى یکسانى داشتند. در ۱۷ مه ۱۹۶۵ وزارت دفاع انگلستان اعلام کرد که طرح فرانسوى برگه ۱۲۱ مبناى برنامه همکارى مشترک دو کشور خواهد بود؛ البته برگه ۱۲۱ فقط یکى از طرحهاى برنامه ئیکت بود.. این برنامه تا زمان شروع «نمایشگاه هوایى پاریس» در ۱۹۶۵، بهنام جگوار نام‌گذارى شد. با توجه به توافقات حاصله بین دو کشور، در ماه مه ۱۹۶۶ شرکت سپکت براى اجراى طرح جگوار تأسیس شد.
با توجه به جنبههاى مختلف موردنیاز، بهطور کلى دو مدل تکسرنشینه و دوسرنشینه از جگوار طراحى شد. نوع دوسرنشینه براى مأموریت‌هاى آموزشى و مدل تکسرنشینه براى اهداف تهاجمى اختصاص داشتند. اولین پیشنمونه جگوار، که در هشتم سپتامبر ۱۹۶۸ براى نخستین بار پرواز کرد، از نوع دوسرنشینه بود. اولین پرواز پیشنمونه تکسرنشینه جگوار هم در ۲۹ مارس ۱۹۶۹ انجام شد.
تا قبل از طرح جگوار، اغلب هواپیماهاى رزمى اروپایى براى اجراى مأموریت‌هاى برترى هوایى و جنگ‌هاى هوایى در ارتفاعات متوسط و بالا طراحى مىشدند، و اجراى مأموریت در ارتفاع پایین، نقش درجه دوم آنها بود؛ برعکس، جگوار صریحاً براى عملیات در ارتفاع پایین ساخته شد، و اجراى مأموریت پشتیبانى نزدیک هوایى، نقش درجه دومش بود. به همین دلیل، بار بال و بقیه ویژگی‌هاى آئرودینامیکى جگوار چنان برگزیده شدند که در حین پرواز در ارتفاع پایین و با سرعت زیاد، تکان هواپیما به کمترین مقدار ممکن برسد.
جگوار به دو موتور توربوفن آدور مجهز است. این موتور مخصوصاً براى جگوار طراحى شده، و چنان مشخصاتى دارد که عملکرد مناسب در برخاستن، سرعت مناسب در نفوذ، و قابلیت فرار فراصوتى در ارتفاع بالا را تأمین مىکند. همه اطلاعات مربوط به ناوبرى و اهداف نظامى، بر روى نمایشگر سر-بالا درون کابین جگوار نشان داده مىشود. حتى در حین نزدیک شدن به هدف، جهتى که خلبان باید به آن سمت بنگرد، بر روى نمایشگر سر-بالا نشان داده مىشود که براى یافتن اهداف مشکل، بسیار مفید است.
علاوه بر مدل‌هاى مختلف جگوار، که براى خدمت در نیروهاى نظامى فرانسه و انگلستان عرضه شده‌اند، جگوار اینترنشنال مدلى است که براى بازار صادراتى تدارک شده است. این هواپیماى تهاجمى، که در خدمت نیروهاى هوایى خود کشورهاى سازنده هم قرار گرفته، موتورهاى قوی‌تر، سیستم رادارى کارآتر، و قابلیت‌هاى ضدکشتى قوی‌ترى دارد. |
