| در ۱۹۶۰ «نیروى زمینى ایالات متحده» طى برنامهاى بهنام ال.او.اچ. مناقصهاى را براى ساخت یک «هلیکوپتر دیدهبانى سبک» مطرح کرد. کوچک و سبک بودن، اعتمادپذیرى، تعمیرات و نگهدارى آسان، و قیمت ارزان از ویژگیهاى موردنیاز نیروى زمینى بود. دو شرکت فیرچایلد و هیوز براى پیروزى در مناقصه، رقابتى جدى را آغاز کردند. هیوز با بهرهگیرى از تجربه تولید هلیکوپتر مدل ۲۶۹، طرح مدل ۳۶۹ را پیشنهاد کرد. نیروى زمینى با نامگذارى این طرح به او.اچ.-۶ (کایوس)، هیوز را مأمور ساخت اولین پیشنمونه کرد. پس از نخستین پرواز این پیشنمونه در ۲۷ فوریه ۱۹۶۳، در مه ۱۹۶۵ هیوز برنده مناقصه ال.او.اچ. شد، و نیروى زمینى قراردادى را براى تولید بیش از ۱،۴۰۰ فروند با هیوز منعقد کرد؛ ضمناً اجازه عرضه مدل غیرنظامى طرح نهایى هم به هیوز داده شد. این پیروزى، راه را موفقیتهاى آتى هیوز در عرصه صنایع هلیکوپترى فراهم کرد؛ برعکس، شرکت فیرچایلد براى همیشه این عرصه را ترک کرد. هیوز با استفاده از منافع به دست آمده از برنامه ال.او.اچ.، سنگبناى طرحهاى بعدى گذاشته شد. با تحویل مجموعاً ۱،۴۳۴ فروند به نیروى زمینى، تولید او.اچ.-۶ اى. متوقف شد.بهمحض موفقیت در مناقصه ال.او.اچ.، هیوز اقداماتى را براى بازاریابى هلیکوپتر مدل ۵۰۰، که نوع غیرنظامى او.اچ.-۶ بود، آغاز کرد. پیشنمونه مدل ۵۰۰ در ابتداى سال ۱۹۶۷ پرواز کرد، و قادر به حمل یک نفر خلبان و چهار نفر مسافر بود؛ دو نفر از مسافران در ردیف خلبان، و دو نفر در ردیف پشتى جا مىگرفتند. همچنین، براى صادرات نوع نظامى، هیوز هلیکوپتر مدل ۵۰۰ ام. را عرضه کرد. تحویل انواع هلیکوپترهاى خانواده مدل ۵۰۰ از نوامبر ۱۹۶۸ آغاز شد.
بهدنبال موفقیت هلیکوپترهاى او.اچ.-۶ و ۵۰۰، و کسب تجربه فراوان هلیکوپترهاى نظامى او.اچ.-۶ با گذراندن دو میلیون ساعت پرواز عملیاتى در جنگ ویتنام، هیوز مطالعاتى را براى ساخت یک هلیکوپتر پیشرفته تهاجمى آغاز کرد. نتیجه این تحقیقات، ساخت هلیکوپتر سبک رزمى چندمنظوره و ارزانقیمت ۵۰۰ ام.دى. (دیفندر) بود.
براى کاهش نیروى پسا به کمترین مقدار و رسیدن به بهترین شکل آئرودینامیکى، بدنه دیفندر بهصورت قطرهاى شکل طراحى شده، و ابعاد کابین چنان است که مىتواند دو نفر خلبان و چهار نفر سرباز کاملاً مسلح را حمل کند. در بالاى توپى پروانه این هلیکوپتر، کلاهکى نصب شده تا از اغتشاشات جریان هوا بر روى محور پروانه بکاهد. براى حفظ موتور دیفندر در برابر گرد و خاک، از یک سیستم ویژه تفکیک ذرات بر روى فیلتر هواى ورودى موتور استفاده شده، و براى حفاظت در برابر موشکهاى مادونقرمز (گرمایاب) هم یک سیستم کاهش اشعه مادونقرمز بر روى موتور نصب شده است. تیغههاى پروانه دیفندر با خارج کردن سوزنهایى، بهسادگى قابلتاشدن است. دیفندر تسلیحات متنوعى شامل توپهاى هوایى، راکتها، و موشکهاى هوا-به-سطح را مىتواند حمل کند، و براى مأموریتهاى ضدزیردریایى هم قابلاستفاده است. دو نفر مىتوانند توپ هوایى دیفندر را در مدت ۱۰ دقیقه نصب کنند؛ این توپ از ۲۴- تا ۱۰+ درجه نسبت به سطح افق را پوشش مىدهد.
پس از عرضه مدلهاى ۵۰۰ سى. و ۵۰۰ دى.، در ششم ژانویه ۱۹۸۴ شرکت هلیکوپترسازى هیوز در شرکت مکدانل داگلاس ادغام شد، و از آن پس، هلیکوپترهاى خانواده دیفندر با پیشوند اختصارى «ام.دى.» (بهمنزله «مکدانل داگلاس») ساخته و عرضه شدهاند. با استقبال کشورهاى خارجى از خرید دیفندر، کشورهاى ژاپن (شرکت کاواساکى)، آرژانتین، کره جنوبى، و ایتالیا (شرکت آگوستا) امتیاز مونتاژ دیفندر را به دست آوردند. |
شکل سهنمای ۵۰۰ ام.دی.
