ویژگی: اولین هواپیماى مجهز به یکان قدرت کمکى (ای.پی.یو.)
در اواخر دهه ۱۹۵۰ و همزمان با بهکارگیرى هواپیماى ۷۰۷ در مسیرهاى طولانى، شرکت بوئینگ دریافت که نیازهایى به یک هواپیماى مسافربرى جدید در مسیرهاى متوسط و کوتاه هم وجود دارد. بنابراین، طرح جدیدى بررسى شد. اولین مسئله طراحان بوئینگ، تعیین تعداد موتورهاى طرح جدید بود. تعداد چهار موتور، ایمنى مناسبى از نظر احتمال خرابى موتور داشت؛ ولى با توجه به مزایایى مثل کاهش هزینههاى عملیاتى، افزایش عمر سازه هواپیما (با توجه به پدیده خستگى فلزات)، حصول ایمنى بیشتر سیستمهاى درونى، و راندمان پروازى بهتر، ترکیب سهموتوره برگزیده شد. البته اتخاذ این تصمیم، مستلزم تحمل هزینههاى کلانى بود، و نوعى ریسک براى سازنده تلقى مىشد. با نصب همه این موتورها در انتهاى بدنه، ضمن افزودن بر زیبایى طرح، کاهش نیروى پسا و کارکرد بهتر سیستمهاى موتورها حاصل مىشد. بهعلاوه، با وجود رقباى جدى در خطوط هوایى نزدیکبرد و میانبرد، مثل هواپیماهاى توربوپراپ الکترا و ویسکونت و یا هواپیماى جت دى.سى.-۹، براى موفقیت طرح جدید در بازار فروش، ویژگیهاى شاخصى موردنیاز بود؛ مثلاً براى پشت سر گذاشتن هواپیماهاى توربوپراپ، هواپیماى موردنظر بایستى مىتوانست سریع صعود کند، سریع پرواز کند، و سریع فرود بیاید. استفاده از دم T-شکل در طرح جدید، امکان استفاده از برآکشها در نزول سریع را فراهم مىکرد، بدون آنکه ارتعاشات ناراحتکنندهاى بروز کند. همچنین، با استفاده از بالچههاى سهشکافه لبه فرار (علاوه بر بالچههاى لبه حمله)، سطح بال مجموعاً ۲۵% افزایش مىیافت، و امکان فرود کندتر هم فراهم مىشد.
سرانجام، در نهم فوریه ۱۹۶۳ طرح نهایى با مشخصات برشمرده، که ۷۲۷ نامیده شد، براى نخستین بار پرواز کرد. خدمه پروازى آزمایشى، اولین پرواز ۷۲۷ را بسیار نرم و مطلوب گزارش دادند. در نوامبر همان سال، طى یک پرواز نمایشى بهسرنشینى رؤساى بوئینگ، هواپیماى ۷۲۷ از ۴۴ شهر در ۶۲ کشور جهان عبور کرد، و مسافت حدوداً ۶۷،۰۰۰ مایل را پیمود. بهزودى با جلب توجه خطوط هوایى، تقاضاهاى
متعددى براى خرید ۷۲۷ مطرح شد.
۷۲۷ اولین هواپیمایى است که به یکان قدرت کمکى مجهز شد؛ این سیستم، شامل یک توربین گازى کوچک است که در صورت ازکارافتادن موتورهاى اصلى در حین پرواز، نیروى الکتریکى و بادى مورد نیاز سیستمهاى درونى را تأمین مىکند. بهعلاوه، تدارک یک پلکان مستقل در عقب هواپیما، اساساً ۷۲۷ را از تجهیزات نیروزاى زمینى بىنیاز کرد؛ این موضوع براى استفاده از فرودگاههاى نامجهز بسیار اهمیت دارد. همچنین ۷۲۷ اولین هواپیماى مسافربرى است که موتورهایش اختصاصاً براى خودش طراحى شده بود.
۷۲۷-۱۰۰ اولین مدل ۷۲۷ با گنجایش ۱۳۱ نفر مسافر است. به دلیل توفیق نوع باربرى بوئینگ ۷۰۷، مدل بعدى ۷۲۷-۱۰۰ سى. اساساً براى حمل بار تدارک شد؛ ضمن آنکه قابلتبدیل به نوع مسافربرى هم هست. تبدیل از وضعیت باربرى به مسافربرى و برعکس در مدل ۷۲۷-۱۰۰ کیو.سى. («کیو.سى.» بهمفهوم «تغییر سریع») درمدتى کمتر از یک ساعت انجام مىشود؛ به این ترتیب، امکان جابجایى مسافر در طول روز و حمل بار در طول شب فراهم مىشود. مدل نظامى ۷۲۷ براى «نیروى هوایى ایالات متحده» چندان جذاب نبود؛ بنابراین، بوئینگ با درک نیاز بازار به هواپیماهاى جادارتر، ۷۲۷-۲۰۰ را عرضه کرد که با کابین کشیدهتر (بهاندازه ۲۰ فوت)، قادر به حمل ۱۸۹ نفر در مسیر ۱،۵۰۰ مایلى است. تغییرات فنى در سایر مدلهاى ۷۲۷، عمدتاً شامل ضخیمتر کردن پوسته بالها (براى حمل سوخت بیشتر)، قویتر کردن ارابههاى فرود، کاهش سطح اصوات مزاحم موتور (با تعویض پوستههاى موتور)، و افزایش ظرفیت حمل مسافر است. تا نوامبر ۱۹۷۳ تعداد ۱،۰۰۰ فروند از انواع مختلف مدلهاى ۷۲۷ تولید شده بود.
۷۲۷ با فروش بیش از ۱،۸۰۰ فروند در سراسر جهان، یکى از پرفروشترین هواپیماهاى مسافربرى است.
انواع مدلها:
کاربران:
تعداد تولید شده: (تا پایان تولید در سال ۱۹۸۴) ۱،۸۳۲