ایکس.سى.-۱۴۲ اى. | XC-142A | |
هواپیماى تبدیلپذیر | ||
نظریه هواپیمایى با بال گردنده، طرحى است براى تلفیق قابلیت پرواز عمودى هلیکوپترها با ویژگیهاى عملکردى یک هواپیماى معمولى. بر طبق این نظریه، در حالت برخاستن، بال در وضعیت عمودى قرار گرفته، ملخها با تولید نیروى برآ، هواپیما را بلند مىکند؛ سپس تدریجاً بال به حالت عادى خود در پرواز افقى مىرسد، و از آن به بعد، بال تولید نیروى برآ را بر عهده مىگیرد و رانش تولیدى ملخها صرف پیشراندن هواپیما مىشود.
هواپیماى ایکس.سى.-۱۴۲، بجز در قسمتهاى متحرک، همانند هواپیماهاى ترابرى معمولى به نظر مىآید. همه بال این هواپیما، با چهار موتور توربوپراپ ۲،۸۵۰ اسببخار متصل به آن، مىتوانست از وضعیت کاملاً عمودى به حالت افقى عادى تغییر حالت دهد. وقتى که بال به سمت بالا مىگردید، دم افقى هم در لبه فرار به سمت پایین کج مىشد. کنترل وضعیت تراز هواپیما در سرعت کم را یک پروانه دمى، که در صفحه افقى مىچرخید، تأمین مىکرد. با اولین پرواز ایکس.سى.-۱۴۲ در ۲۹ سپتامبر ۱۹۶۴، این هواپیما بهتر از بسیارى از هواپیماهاى تغییرپذیر قبلى عمل کرد. اگرچه مجموعاً پنج فروند ایکس.سى.-۱۴۲ ساخته شد، اما بهدلیل اقتصادىتر بودن ساخت هلیکوپترهاى بزرگتر و سریعتر، به ازاى همان مأموریت طراحى، این هواپیما به مرحله تولید نرسید. در همه هواپیماى تغییرپذیرى که پس از ایکس.سى.-۱۴۲ مطرح شدند، مثل بل ایکس.وى.-۳، بل ایکس.وى.-۱۵، و نهایتاً طرح مشترک بل و بوئینگ به نام وى.-۲۲، از موتورهاى گردنده استفاده شد، و نه بال گردنده. |
||
یک عکس مرکب از ایکس.سى.-۱۴۲ اى. در یک انتقال کامل از حالت پرواز عمودى به پرواز افقى |
||
|
||
|