| در ۱۹۳۳ سرگئى ولادیمیروویچ ایلیوشین دفتر طراحى ایلیوشین را در شوروى (سابق) تأسیس کرد؛ او در ماه مارس ۱۸۹۴ به دنیا آمد و در نهم فوریه ۱۹۷۷ در سن ۸۲سالگى درگذشت. ایلیوشین پس از خدمت در ارتش سرخ، در مدرسه مهندسى هوایى جوکوفسکى تحصیل کرد، و به طراحى هواسُر پرداخت. پس از آنکه ایلیوشین دفتر طراحى مستقلى را تأسیس کرد، با عرضه بمبافکن براى قواى نظامى شوروى (سابق)، وارد جرگه سازندگان حرفهاى وسایل پرنده شد. مشهورترین هواپیماى ایلیوشین دردوران منتهى به جنگ جهانى دوم، ایلیوشین-۲ بود که با مأموریت پشتیبانى نزدیک هوایى طراحى شده بود. ایلیوشین-۲ در ۱۹۳۸ براى نخستین بار به پرواز درآمد، و پس از اصلاحات متعددى، به یکى از مؤثرترین سلاح‌هاى قواى روسى در جنگ جهانى دوم تبدیل شد، و از شروع تولید در ۱۹۴۱ تا خاتمه تولید در ۱۹۴۴، تعداد ۳۶،۱۶۳ فروند از آن تولید شد.پس از خاتمه جنگ جهانى دوم، و در شرایطى که عمده ظرفیت هواپیماسازى در شوروى (سابق) به اهداف نظامى اختصاص یافته بود، هیچ هواپیماى روسى مناسبى براى حملونقل هوایى وجود نداشت؛ در حالى که غربی‌ها فعالیتهاى قابلتوجهى در این زمینه داشتند. به همین دلیل، ایلیوشین به طراحى و ساخت هواپیماهاى ترابرى غیرنظامى روى آورد، و براى همیشه زمینههاى نظامى را ترک کرد. اولین طرح ایلیوشین در این گرایش جدید، ایلیوشین-۱۲ بود که در مناطق دورافتاده شوروى (سابق) و باندهاى نامناسب هم قابلاستفاده بود. طرح بعدى، یعنى ایلیوشین-۱۴، بازار فروش مناسبى (حتى در کشورهاى خارج از بلوک شرق) به دست آورد.
فروپاشى اتحاد جماهیر شوروى (سابق) براى صنایع هواپیماسازى این کشور، ضایعه بزرگى بود؛ ولى ایلیوشین بهدلیل اشتغال به فعالیتهاى غیرنظامى، وضعیت نسبتاً مناسب‌ترى را حفظ کرد. اینک دفتر طراحى ایلیوشین تلاش مىکند که با همکارى شرکت‌هاى غربى براى تجهیز هواپیماهایش با تجهیزات پیشرفتهتر، مشتریان بیشترى را در خارج از روسیه به دست آورد. تا سال ۱۹۹۵ ایلیوشین مجموعا حدود ۶۰،۰۰۰ فروند هواپیما تولید کرده بود. |
