| شرکت سیکورسکى در ابتداى دهه ۱۹۶۰ با توسعه طرح قبلى اس.-۶۰، هلیکوپتر جدید اس.-۶۴ را عرضه کرد که یک «جرثقیل پرنده» بود، و به همین دلیل هم آن را اسکاى‌کرین نامیدند. این هلیکوپتر علاوهبر آنکه مىتواند بارهاى سنگین آویخته از قلابش را حمل کند، قادر به حمل ۷۶ نفر سرباز مسلح (درون یک محفظه استاندارد)، یک دستگاه مینروب، و یا محمولهاى از موشک یا بار است؛ ضمناً براى اجراى عملیات ضدزیردریایى یا تدارک یک بیمارستان صحرایى هم قابلاستفاده است. پس از پرواز نخستین پیشنمونه اس.-۶۴ اى. در نهم مه ۱۹۶۲، دومین و سومین پیشنمونه به آلمان غربى (سابق) تحویل شدند تا نیروهاى نظامى آلمانى آنها را ارزیابى کنند.
در ژوئن ۱۹۶۳ «نیروى زمینى ایالات متحده» اعلام کرد که شش فروند اس.-۶۴ اى. را خریدارى مىکند تا قابلیت سنگینبردارى آنها را بیازماید. نیروى زمینى این هلیکوپترها را سى.اچ.-۵۴ اى. (ترهه) نامید. در آوریل ۱۹۶۵ یک فروند سى.اچ.-۵۴ اى. با بلند کردن یک بار ۵،۰۰۰ کیلوگرمى تا ارتفاع ۶،۵۱۵ مترى (۳۱،۳۷۴ فوتى)، رکوردى جهانى را به دست آورد. اندکى بعد، یکى از این هلیکوپترها موفق شد که ۹۰ نفر سرنشین (شامل ۸۷ نفر سرباز مسلح) را درون محفظهاى با خود به هوا بلند کند. این قابلیت‌ها در جنگ ویتنام عملاً آزموده شد، و اس.-۶۴ با حمل ماشین‌هاى سنگین راهسازى و خودروهاى زرهى با وزن حدود ۹ تن، و بازیافت صدها فروند هواپیماى ساقط شده در مناطق جنگى، خدمات زیادى به قواى نظامى ایالات متحده انجام داد.در چهارم نوامبر ۱۹۶۸ سیکورسکى اعلام کرد که براى افزایش ظرفیت حمل بار هلیکوپتر سى.اچ.-۵۴ تا حد ۱۲/۵ تن، قراردادى را با «نیروى زمینى ایالات متحده» منعقد کرده است. این قرارداد شامل اجراى اصلاحاتى در موتور، جعبهدنده، و ملخ‌ها بود؛ همچنین بایستى نرخ صعود و قابلیت عملکرد در هواى گرم بهبود مىیافت. حاصل این اصلاحات، سى.اچ.-۵۴ بى. بود که ۲ فروند اولیهاش در ۱۹۶۹ تحویل شدند. در اکتبر ۱۹۷۰ دو فروند سى.اچ.-۵۴ بى. محمولهاى به وزن ۱۸،۴۸۸ کیلوگرم را جابجا کردند. |
