| به دلیل محدودیت شدید میل-۱ در حمل بار، طراحان میل تصمیم گرفتند که موتور آن را تغییر دهند؛ در واقع، نسبت توان-به-وزن تکموتور پیستونى میل-۱ بسیار کم بود، و وزن موتور با متعلقات انتقال قدرت، حدود ۲۵% از وزن هلیکوپتر خالى را تشکیل مىداد. در ابتداى دهه ۱۹۶۰ با استفاده از دو موتور توربینى (با ۴۰% توان بیشتر و نصف وزن موتور قبلى) در بالاى کابین، فضاى بیشترى براى حمل بار و مسافر فراهم شد، و بدون تغییر مهمى در ابعاد کلى هلیکوپتر، مقدار بار مفید قابلحمل تا حد ۲/۵ برابر افزایش یافت. طرح جدید، به نام میل-۲، در سپتامبر ۱۹۶۱ به پرواز درآمد.
پس از ساختن دو فروند اولیه، قراردادى با دولت لهستان امضاء شد، و یک مرکز لهستانى مسئولیت تولید میل-۲ را به عهده گرفت. اولین فروند ساخت لهستان در چهارم نوامبر ۱۹۶۵ به پرواز درآمد، و پس از یک سال، تولید آن آغاز شد. خط تولید لهستانی‌ها چنان فعال بود که در همان سال اول، ۳۰۰ فروند هلیکوپتر را تولید کرد. مجموعاً تا پایان سال ۱۹۸۶ حدود ۵،۰۰۰ فروند میل-۲ در ۲۴ مدل نظامى و غیرنظامى ساخته شده که حدود ۸۵% آنها صادراتى بودهاند.
میل-۲ قادر به حمل هشت نفر مسافر است، و در نقش یک آمبولانس هوایى مىتواند ۴ تختروان و ۲ نفر پرستار را جابجا کند. میل-۲ در امور کشاورزى هم موفقیت‌هایى کسب کرده است؛ مدل کشاورزى آن، به نام میل-۲ اس.، در اول مارس ۱۹۷۵ گواهینامه صلاحیت پروازى را دریافت کرد، و به تعداد ۵۰ فروند در امور کشاورزى لهستان به خدمت درآمد. نوع نظامى میل-۲ توانایى اجراى مأموریت‌هاى مختلف، از انتقال سربازان و تخلیه مجروحان گرفته تا نفوذ در خطوط دشمن و اجراى عملیات شناسایى را داراست؛ ضمناً مىتواند از موشک ضدتانک اسواتر، راکت، و اسلحه هم استفاده کند. تجهیزات ناوبرى و ارتباطى میل-۲ از نوع معمولى است، و هرچند عملکرد پروازش در حد متوسطى ارزیابى مىشود، میزان ارتعاش هلیکوپتر در تمام شرایط پروازى بسیار کم است. |
