| در ۱۷ فوریه ۱۹۵۶ «نیروى دریایى ایالات متحده» مناقصهاى را براى ساخت یک هواپیماى پیشاخطار هوابرد ناونشین مطرح کرد تا آن را جانشین هواپیماى قدیمی‌تر ئى.-۱ بى. (تریسر) کند. بنا به نیازهاى اعلام شده، لازم بود که هواپیماى جدید بتواند براى مدتى طولانى در همهگونه شرایط جوى در هوا باقى بماند، و ارتفاع کروز بالاترى نسبت به هواپیماى قبلى داشته باشد تا برد شناسایی‌اش بیشتر شود؛ همچنین، فضاى درونى آن براى نصب تجهیزات و ملزومات وسیع‌تر باشد. در پنجم مارس ۱۹۵۷ طرح ۱۲۳ پیشنهادى شرکت گرومن برنده مناقصه شد.
طرح گرومن، که هاوکآى نامیده شد، هواپیمایى بود که پنج نفر خدمه داشت، و پوشش رادارى بشقابى شکلى به قطر ۷/۳ متر در فاصله زیادى از بالاى بدنه آن قرار مىگرفت. در طرح هاوکآى با استفاده از یک جک هیدرولیکى براى پایین‌تر آوردن پوشش رادارى به اندازه ۰/۶۱ متر نسبت به وضعیت کارى، شرایط بهترى براى استقرار بر روى عرشه ناو هواپیمابر حاصل مىشد. همچنین، در این طرح براى جلوگیرى از
تداخل امواج رادار با یک دم عمودى بزرگ، چهار دم عمودى کوچکتر پیشبینى شده بود. «سیستم اطلاعات تاکتیکى هوابرد» هاوکآى شامل یک رادار جستجوگر، رایانه هوابرد، یک مجموعه IFF، سیستم ارتباطات چندمنظوره، و سیستم ناوبرى اینرسى بود. این سیستم با پشتیبانى کشتی‌هاى مجهز، مىتوانست امور دستیابى، انتقال، و تبدیل اطلاعات را بهصورت خودکار انجام دهد.
با انعقاد قراردادى براى ساخت سه فروند، تولید هاوکآى آغاز شد، و اولین پیشنمونه، به نام ئى.-۲ اى.، در ۲۱ اکتبر ۱۹۶۰ به پرواز درآمد. پس از آزمایش‌هاى پروازى و با اصلاح ناحیه دم، اولین فروند هاوکآى مجهز به تجهیزات کامل «سیستم کنترل و پیشاخطار هوابرد» (آواکس) در ۱۹ آوریل ۱۹۶۱ پرواز کرد. با این حال، عدم اعتماد به سیستم مورد استفاده، موجب تأخیر در تحویل هواپیماها به نیروى دریایى شد؛ چنانکه اولین حضور عملى هاوکآى در ۱۹ ژانویه ۱۹۶۴ عملى شد. هرچند تا ۱۹۶۷ تعداد ۵۹ فروند ئى.-۲ اى. تولید شد، و آنها حتى در جنگ ویتنام هم به کار گرفته شدند، غیرقابلاعتماد بودن سیستم‌ها و مشکلات نگهدارى آنها باعث شد که نیروى دریایى خواستار تغییر رایانه هوابرد هاوکآى شود. اجراى اصلاحات موردنظر، به ساخت مدل جدید ئى.-۲ بى. انجامید که در ۲۰ فوریه ۱۹۶۹ به پرواز درآمد. بعداً همه تولیدات قبلى هاوکآى به این مدل تغییر داده شدند. هرچند در ئى.-۲ بى. مشکلات قبلى تا حد زیادى رفع شده بود، در آوریل همان سال، (و این بار) وزیر دفاع وقت ایالات متحده خواستار اجراى تغییرات دیگرى در هاوکآى شد. این تغییرات شامل بهبود قابلیت کشف، افزایش اعتمادپذیرى، و تسهیل نگهدارى سیستم‌ها مىشد که نهایتاً به تدارک مدل ئى.-۲ سى. انجامید. در ۲۰ ژانویه ۱۹۷۱ این مدل (با موتورهایى جدیدتر) پرواز کرد. هرچند ابتدائاً فقط تولید تعداد محدودى ئى.-۲ سى. مورد نظر بود، خط تولید تا سال ۱۹۹۵ همچنان فعال بوده، و در این مدت، تجهیزات آن هم با پیشرفت تکنولوژى تدریجا تکامل یافتهاند.
آخرین نسل هاوک‌آی، ئی.-۲ دی. بود که در سال ۲۰۰۷ پرواز کرد. |
