| هواپیماى رهگیر توپولف-۱۲۸ اساساً براى شناسایى اهداف پرنده در ارتفاع حداکثر ۲۱،۰۰۰ متر (۶۸،۰۰۰ فوت) با سرعت حداکثر ماخ ۲/۰ طراحى و ساخته شد تا محدودههاى کور دفاع موشکى در سرزمین پهناور شوروى (سابق) را بپوشاند. طرح توپولف-۱۲۸ حاصل تحقیقات گروهى از طراحان کارخانه توپولف به مدیریت اگر و نزوال بود، و رقیبى جدى براى هواپیماى لاوشکین ۲۵۰ کى.-۱۵ محسوب مىشد. با استفاده از تجربه ساخت هواپیماى آزمایشى توپولف-۹۸، در طرح اولیه توپولف-۱۲۸ از موتورهاى دوبرینین وى.دى.-۱۹ استفاده شده بود؛ ولى اولین پیشنمونه آن، به نام توپولف-۲۸، که در ۱۸ مارس ۱۹۶۱ براى نخستین بار پرواز کرد، به موتورهاى توربوجت لیولکا اى.ال.-۷ مجهز بود.
پروازهاى آزمایشى نشان داد که توپولف-۱۲۸ شدیداً دچار ضعف تعادل سمتى در سرعتهاى زیرصوتى است. رفع این مشکل و بعضى از مشکلات دیگر، تحویل اولین فروند ۱۲۸ را تا اواخر ۱۹۶۶ به تأخیر انداخت. این هواپیما تا سالهاى دهه ۱۹۸۰ در خدمت «نیروى هوایى شوروى» (سابق) باقى ماند تا آنکه تدریجاً در دهه ۱۹۹۰ جنگنده جدیدتر میگ-۳۱ جانشین آن شد.
توپولف-۱۲۸، که ناتو آن را فیدلر نامید، دو سرنشین را بهصورت پشتهمى حمل مىکرد، و به یک رادار آى.-باند مجهز بود.
|
