| تلاش‌هاى طراحان میل براى اصلاح سیستم پروانه میل-۴ نتیجهبخش بود؛ اما محدودیت‌هاى موتور و سازه، مانع بهبود عملکرد پروازى آن مىشد. در ابتداى دهه ۱۹۶۰ و تقریباً همزمان با تبدیل تیغههاى چوبى پروانه میل-۴ به تیغههاى فلزى، دفتر طراحى میل هلیکوپتر جدیدى را ساخت که از سازه دم، نوک تیغهها، و هاب پروانه میل-۴ در آن استفاده شده بود. نام این محصول جدید، میل-۸ بود که ناتو آن را هیپ نامید. پیشنمونه میل-۸ (هیپ اى.) با یک موتور توربینى در ۱۹۶۱ در نمایشگاه توشینو به نمایش گذاشته شد؛ اما براى افزایش امنیت پروازى آن، استفاده از دو موتور کمتوانتر بهجاى یک موتور قوی‌تر ترجیح داده شد. به همین دلیل، نمونه دوم، به نام هیپ بى.، به دو موتور ایزوتوف تى.وى.-۲ مجهز شد، و براى اولین بار در ۱۷ سپتامبر ۱۹۶۲ پرواز کرد. با این حال، هیچیک از دو مدل هیپ اى. و بى. تولید نشد. در ۱۹۶۳ با تعویض نوع کوچکشده پروانه پنجتیغهاى میل-۶ بهجاى پروانه چهارتیغهاى میل-۸، مدل جدید هیپ سى. عرضه شد. تأثیر این اصلاحات چنان بود که در آوریل ۱۹۶۴ میل-۸ دو رکورد برد پرواز و سرعت پرواز را کسب کرد. تولید هیپ سى. در ۱۹۶۳ آغاز شد.
ارابه فرود میل-۸ از نوع سهچرخى و غیرقابلجمعشدن است. ارابه فرود دماغه، یک جفت چرخ دارد، و قابلهدایت است؛ ولى در حین پرواز قفل مىشود. میل-۸ به سیستم‌هاى پروازى و ناوبرى جامعى مجهز است که مهمترین آنها یک خلبان خودکار چهارمحوره، یک قطبنما و یک ارتفاعسنج رادیویى، تجهیزات ارتباطى است. با این تجهیزات، میل-۸ مىتواند در تمام شرایط جوى و در دوردستترین نقاط دنیا پرواز کند. از نظر قابلیت‌هاى پروازى، میل-۸ با هلیکوپتر امریکایى سیکورسکى اس.-۶۱ قابلمقایسه است.
میل-۸ پى. مدلى غیرنظامى است که مىتواند ۲۸ نفر مسافر را حمل کند، و در ۱۹۶۶ به مرحله تولید رسید. در این مدل، محفظه بار به درهاى لولادار مجهز است، و یک پلکان هوایى هم در قسمت عقبى کابین قرار دارد. تفاوت مدل‌هاى غیرنظامى با مدل‌هاى نظامى میل-۸ در شکل پنجرههاست؛ مدل‌هاى غیرنظامى پنجرههاى بزرگ مستطیلىشکل دارند، ولى پنجرههاى مدل‌هاى نظامى، دایرهاىشکل و کوچک است.
در فوریه ۱۹۶۷ میل-۸ در نمایش هوایى دوموددوو با رنگآمیزى نظامى ظاهر شد، و از آن پس، به صورت هلیکوپتر استاندارد همگانى/تهاجمى درآمد. هیپ قادر به حمل ۲۴ نفر سرباز مسلح است، و هر یک از چهار پایه دو طرف بدنهاش، قدرت حمل یک راکتانداز یا ۲۵۰ کیلوگرم بمب را دارد. مدل نظامى جدیدتر هیپ ئى. به شش پایه در دو طرف بدنه مجهز است، و مىتواند شش بمب و یا شش راکتانداز را به همراه چهار فروند موشک هدایتشونده ضدتانک حمل کند.
هیپ در فعالیت‌هاى کشورهاى پیمان ورشو نقش مهمى داشته، و در جنگ یومکیپور (۱۹۷۳) و همچنین در جنگ افغانستان به کار گرفته شده است. بنا به گزارش غربی‌ها، حدود ۲،۰۰۰ فروند از انواع هیپ در خدمت «نیروى هوایى شوروى» (سابق) بوده، و حدود ۱،۵۰۰ فروند آن به حدود ۴۰ کشور جهان صادر شده است.
کارخانه میل با اصلاح میل-۸، در ۱۹۸۱ میل-۱۷ را با موتورهاى پرتوان‌تر و عملکرد پروازى بهترى عرضه کرد؛ بهویژه میل-۱۷ سقف پروازى بالاتر و نرخ صعودى بیشتر از میل-۸ دارد. |
