be12

 

برییف-۱۲ ۱۹۵۹ Be-12
هواپیماى همگانى آبى‏‌خاکى
  • نامگذارى نظامى ناتو: مِیل
  • شهرت: چایکا
  • همخانواده: برییف-۱۲۱، برییف-۱۴، ام.-۱۲
  • سازنده: برییف (اتحاد جماهیر شوروى سابق)
پس از پایان جنگ جهانى دوم دفتر طراحى گئورگى برییف مرکز طراحى هواپیماهاى دریایى شوروى (سابق) بود. در اواخر دهه ۱۹۴۰ این دفتر طراحى، قایق پرنده برییف-۶ را با دو موتور پیستونى شعاعى عرضه کرد. برییف-۶ قایق پرنده استاندارد مأموریت‌هاى گشت‏‌زنى اقیانوسى (با برد زیاد) در سالهاى ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۷ بود. در ۱۹۶۱ برییف قایق پرنده عظیم برییف-۱۰ با دو موتور توربوجت لیولکا را ساخت. هرچند برییف-۱۰ رکوردهاى جهانى پرواز را هم کسب کرد، وارد خط تولید نشد. در عوض، طراحان برییف به کار بر روى طرح برییف-۱۲ (چایکا) مشغول شدند. پیش‏‌نمونه چایکا در فوریه ۱۹۵۹ پرواز کرد؛ اما زودتر از ۱۹۶۱ در معرض نمایش قرار نگرفت. ناتو این هواپیما را میل نامید.

برییف-۱۲ یک هواپیماى آبى-خاکى با ارابه‏‌هاى فرود جمع‏‌شونده است. بال‌هاى این هواپیما طرح ویژه‏‌اى شبیه بعضى پرندگان بزرگ‏‌بال دریایى دارد، و از محل نصب موتور به سمت نوک، زاویه هفتى آنها کم مى‏‌شود؛ به این ترتیب، موتورها تا حد امکان دور از سطح آب نگه داشته مى‏‌شود. رادار جستجوگر
برییف-۱۲ بسیار جلوتر از دماغه شیشه‏‌اى هواپیما قرار گرفته و یک یابنده بى‏‌نظمى‏‌هاى مغناطیسى، به‏‌طول
حدوداًسه متر، در انتهاى دم امتداد یافته است. با بیشترین استفاده از فضاى موجود درون شناور، جایگاهى براى حمل اژدر، مین، و شناورهاى سونار پیش‏‌بینى شده است؛ ضمن آنکه امکان حمل مین، موشک‌هاى ضدزیردریایى، و راکت در پایه‏‌هاى زیر بال‌ها وجود دارد.

تا نیمه دهه ۱۹۶۰ برییف-۱۲ به هواپیماى استاندارد شناسایى و گشت‏‌زنى دریایى میان‏‌برد «نیروى دریایى شوروى» (سابق) تبدیل شده بود. این هواپیما در ۱۹۶۴ تعدادى از رکوردهاى جهانى ارتفاع پرواز هواپیماهاى آب‏‌نشین توربوپراپ را ارتقاء داد، و در ۱۹۶۸ چندین رکورد جدید سرعت پرواز را به وجود آورد. با وجود شکسته شدن تعدادى از این رکوردها، برییف-۱۲ تا سال ۱۹۹۶ همچنان دارنده ۴۰ رکورد جهانى پرواز بوده است. هرچند «نیروى دریایى شوروى» (سابق) کاربر اصلى برییف-۱۲ بوده، از ۱۹۶۸ تعدادى برییف-۱۲ در خدمت «نیروى هوایى مصر» از «ناوگان ششم دریایى ایالات متحده» در دریاى مدیترانه مراقبت مى‏‌کردند که در ۱۹۷۲ همگى به شوروى (سابق) بازگردانده شدند. تعدادى برییف-۱۲ هم در خدمت «نیروى هوایى ویتنام» مشاهده شده‏‌اند. از اواسط دهه ۱۹۶۰ به بعد، با به‏‌کارگیرى سیستم‌هاى موشکى پیشرفته‏‌تر در زیردریایى‏‌هاى امریکایى، و نتیجتاً افزایش میدان عملکرد آنها، اهمیت قابلیت‌هاى نظامى برییف-۱۲ تدریجاً کاهش یافت؛ در عوض، کاربردهاى غیرنظامى آن بیشتر مورد توجه قرار گرفت.

در طول دهه ۱۹۹۰ با حذف امکانات شناسایى و نظامى برییف-۱۲، طرح‌هایى براى مدل غیرنظامى آن پیشنهاد شده است. یکى از این طرح‌ها، برییف-۱۲ پى. است که در نقش یک هواپیماى آتش‏‌نشان مطرح شد. این هواپیما داراى یک مخزن ۴،۵۰۰ لیترى در مرکز شناور و دو مخزن ۷۵۰ لیترى در مخازن قسمت جلویى است، و هواپیما ضمن حرکت با سرعت ۴۶ نات بر روى سطح آب، آنها را در مدت ۱۵ ثانیه پر از آب مى‏‌کند. برییف-۱۲۱ با حسگرهاى متعددى براى امور پژوهشى و برییف-۱۴ براى اجراى عملیات جستجو و نجات، دو طرح غیرنظامى دیگر بر اساس طرح پایه برییف-۱۲ هستند.

Beriev_Be-12

برییف-۱۲ (چایکا) تا سال ۱۹۹۶ همچنان ۴۰ رکورد جهانى پرواز را در اختیار داشت. از این هواپیما در دهه ۱۹۹۰ در نقش آتش‏‌نشانى هم استفاده شده است.

  • انواع مدل‌ها: Be-12، Be-12P (مدل آتش‏‌نشان)، Be-12NKh (ترابرى بار/مسافر)، Be-12EKO (براى پژوهش‌هاى زیست‏‌محیطى)
  • کاربران:
  • تعداد تولید شده: (تا توقف تولید در اوایل دهه ۱۹۷۰) حدود ۲۰۰ فروند
  • قیمت:
سه‌نما

سه‏‌نماى برییف-۱۲ (چایکا)

مشخصات فنی

مشخصات فنی

  • مراجع:

  • تاریخ آخرین بازبینی:

 

By

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *