| ساب ۳۵ |
۱۹۵۵ | SAAB 35 |
| هواپیماى جنگنده و تهاجمى همهگونه هوایى | ||
|
||
|
||
|
||
| وقتى که «نیروى هوایى سوئد» به فکر یافتن جانشین مناسبى براى ساب-۲۹ افتاد، شرکت ساب مأمور شد تا با حفظ جنبههاى قوت ساب-۲۹ (مثل تجهیزات پیشرفته اویونیکى)، جنگندهاى فراصوتى طراحى کند که ویژگی‌هاى رهگیرى (قدرت شتابگیرى و اوجگیرى سریع) را هم دارا باشد. حاصل تحقیقات ساب، به مدیریت اریک برات، طرحى بود که آر. ۱۲۵۰ نامیده شد. این طرح، بال‌هایى دومثلثى داشت، و فاقد سکان افقى بود. در آن سال‌ها، ناموفق بودن طرح‌هاى بالمثلثى امریکایى (مثل کانویر ایکس.اف.-۹۲) و انگلیسى (مثل اورو ۷۰۷)، تردیدهایى جدى درباره موفقیت طرح جدید سوئدی‌ها به وجود مىآورد؛ ضمن اینکه آنها تونل باد فراصوتى مناسبى هم در اختیار نداشتند.
با خاتمه کار طراحى، براى اطمینان بیشتر، مدلى با مقیاس کوچک ساخته شد، که آن را ساب ۲۱۰ نامیدند، و براى نخستین بار در فوریه ۱۹۵۲ به پرواز درآمد. با این مدل کوچک، آزمایش‌هایى انجام شد که قابلیت‌هاى پروازى طرح اصلى را در سرعت‌هاى پایین آشکار کرد. همچنین، شرکت ساب براى بررسى رفتار هواپیما در پروازهاى فراصوتى، یک تونلباد فراصوتى مناسب تهیه کرد. سرانجام، پس از اطمینان به طرح نهایى، که رسماً ساب ۳۵ نامیده شد، قراردادى براى ساخت پیشنمونه بین نیروى هوایى و ساب منعقد شد. پسگرایى زیاد درونسوى بال دراکن، با زاویه ۸۰ درجه، عمق مورد نیاز براى جاگیرى سوخت و ارابههاى فرود اصلى را فراهم مىکند، و پسگرایى کمتر برونسوى بال، با زاویه ۵۷ درجه، باعث می‌شود که مجموعه بال، هم در پروازهاى گذرصوتى و فراصوتى و هم در سرعت‌هاى کم و در حین نشستن، شرایط مناسبى از نظر تولید نیروهاى آئرودینامیکى و توزیع آنها داشته باشد. |
||
|
ساخت جنگنده دراکن، براى کشور نسبتاً کوچکى مثل سوئد موفقیت مهمى محسوب می‌شود. |
||
|
||
|
||
|
||
|
||
سهنماى ساب ج. ۳۵ اف. مجهز به موشک‌هاى آر.بى.۲۷ و آر.بى.۲۹ |
||
| مشخصات فنی ساب ۳۵ ایکس.
|
||
|
||
|
||
