سوخو-۷ | ۱۹۵۵ | Su-7 |
هواپیماى جنگنده تهاجم زمینى | ||
|
||
|
||
|
||
روند تکامل هواپیماهایى مثل اف.-۸۴ اف. (تاندراسترایک) به سمت ردهاى از جنگندههاى مناسب براى انجام مأموریتهاى نفوذ و تهاجم زمینى، در شوروى (سابق) با ساخت سوخو-۷ بهگونهاى کاملتر دنبال شد. سوخو-۷ با موتورهاى توربوجت سنگینش، اولین جنگنده تهاجم زمینى عملیاتى جهان بود که قابلیت پرواز فراصوتى را هم داشت.
سوخو-۷ براى اولین بار در نمایش هوایى «روز هوانوردى» در سال ۱۹۵۶ در حوالى پایگاه توشینو ظاهر شد، و ناتو آن را فیتر نامید. این هواپیما به مدد بالهاى شدیداً پسگرا، قادر بود که در ارتفاع بالا با سرعت ماخ ۱/۶ پرواز کند. پس از نخستین پروازهاى سوخو-۷ در نیمه سال ۱۹۵۵، به مدت سه تا چهار سال آزمایشهاى مختلفى با آن انجام شد تا آنکه در ۱۹۵۸ تولید انبوه اولین مدل، یعنى سوخو-۷ بى.، آغاز شد. بهزودى سوخو-۷ به هواپیماى تهاجمى استاندارد بلوک شرق مبدل شد، و صدها فروند از آن در اختیار کشورهاى عضو پیمان ورشو، و حتى دیگر کشورهاى دوست شوروى (سابق)، مثل مصر، کوبا، هند، و سوریه قرار گرفت. دم افقى سوخو-۷ کاملاً متحرک بود، و بهطور همزمان، کار سکان افقى را هم انجام مىداد. از ویژگیهاى مهم سوخو-۷، امکان پرواز از روى باندهاى شنى بود؛ در حالى که هواپیماهاى جت مشابه، به دلیل خرابى ناشى از ورود ذرات کوچک شن به موتور، چنین قابلیتى نداشتند. در سوخو-۷ با یک دریچه کوچک، که مقدارى از هواى مکیده شده موتور را به طور مناسبى بر روى زمین پخش میکرد، از ورود ذرات شن به موتور جلوگیرى میشد. این قابلیت، بهعلاوه سادگى تعمیر و نگهدارى، بهویژه براى کشورهاى جهان سوم بسیار نافع بود. ضمناً سوخو-۷ با قدرت مانور زیاد در ارتفاع بسیار پایین، حساسیت کمى نسبت به تندبادهاى نزدیک سطح زمین داشت. سوخو-۷ شعاع عملیاتى بسیار کوچکى داشت، و به دلیل محدودیت فضاى پایههاى نصب زیر بالها (به دلیل پسگرایى ۶۰ درجه)، تسلیحات بسیار کمى را حمل میکرد. مصرف سوخت موتور سوخو-۷ بسیار زیاد بود، و پساى موتور بهویژه در حین مانور، بسیار زیاد میشد؛ به همین دلیل، مداومت سوخو-۷ در پرواز باپسسوز کامل، فقط حدود هشت دقیقه بود. با موافقت روسها، دو مدل سوخو-۷ بى.ام. و سوخو-۷ بى.کى.ال. در چکسلواکى (سابق) تولید شدند. چکها از مرز مونتاژ فراتر رفتند، و با افزودن راکتهایى در عقب هواپیما و افزودن یک چتر ترمز اضافى، سوخو-۷ را به یک هواپیماى زودپرواز تبدیل کردند؛ این ابتکار آنها حتى موردتقلید خود روسها هم قرار گرفت. سوخو-۷ یو.، موسوم به موجیک، با یک کابین اضافه، براى امور آموزشى ساخته شد، و براى اولین بار در اوت ۱۹۶۷ طى یک نمایش هوایى مشاهده شد. سوخو-۷ در جنگهاى متعددى، مثل جنگ ششروزه اعراب و اسرائیل، و جنگ هند و پاکستان مورد استفاده قرار گرفت. |
||
![]() سوخو-۷ جنگندهاى بود که براى اجراى مأموریتهاى تهاجم زمینى هم مناسب بود. |
||
|
||
|
||
|
||
|
||
![]() شکل سهنمای سوخو-۷ بی. |
||
مشخصات فنیسوخو-۷ بی.ام.کی. |
||
|
||
|