Su-7-Indian

 

سوخو-۷ ۱۹۵۵ Su-7
هواپیماى جنگنده تهاجم زمینى
  • نامگذارى نظامى ناتو:  فیتر، موجیک
  • سازنده: سوخو (اتحاد جماهیر شوروى سابق)
  • ویژگی: اولین جنگنده تهاجمى فراصوتى عملیاتى‏‌شده
روند تکامل هواپیماهایى مثل اف.-۸۴ اف. (تاندراسترایک) به سمت رده‏‌اى از جنگنده‏‌هاى مناسب براى انجام مأموریت‌هاى نفوذ و تهاجم زمینى، در شوروى (سابق) با ساخت سوخو-۷ به‏‌گونه‏‌اى کامل‌تر دنبال شد. سوخو-۷ با موتورهاى توربوجت سنگینش، اولین جنگنده تهاجم زمینى عملیاتى جهان بود که قابلیت پرواز فراصوتى را هم داشت.

سوخو-۷ براى اولین بار در نمایش هوایى «روز هوانوردى» در سال ۱۹۵۶ در حوالى پایگاه توشینو ظاهر شد، و ناتو آن‏ را فیتر نامید. این هواپیما به مدد بال‌هاى شدیداً پسگرا، قادر بود که در ارتفاع بالا با سرعت ماخ ۱/۶ پرواز کند. پس از نخستین پروازهاى سوخو-۷ در نیمه سال ۱۹۵۵، به مدت سه تا چهار سال آزمایش‌هاى مختلفى با آن انجام شد تا آنکه در ۱۹۵۸ تولید انبوه اولین مدل، یعنى سوخو-۷ بى.، آغاز شد. به‏‌زودى سوخو-۷ به هواپیماى تهاجمى استاندارد بلوک شرق مبدل شد، و صدها فروند از آن در اختیار کشورهاى عضو پیمان ورشو، و حتى دیگر کشورهاى دوست شوروى (سابق)، مثل مصر، کوبا، هند، و سوریه قرار گرفت.

دم افقى سوخو-۷ کاملاً متحرک بود، و به‏‌طور همزمان، کار سکان افقى را هم انجام مى‏‌داد. از ویژگی‌هاى مهم سوخو-۷، امکان پرواز از روى باندهاى شنى بود؛ در حالى که هواپیماهاى جت مشابه، به دلیل خرابى ناشى از ورود ذرات کوچک شن به موتور، چنین قابلیتى نداشتند. در سوخو-۷ با یک دریچه کوچک، که مقدارى از هواى مکیده شده موتور را به طور مناسبى بر روى زمین پخش می‌کرد، از ورود ذرات شن به موتور جلوگیرى می‌شد. این قابلیت، به‏‌علاوه سادگى تعمیر و نگهدارى، به‏‌ویژه براى کشورهاى جهان سوم بسیار نافع بود. ضمناً سوخو-۷ با قدرت مانور زیاد در ارتفاع بسیار پایین، حساسیت کمى نسبت به تندبادهاى نزدیک سطح زمین داشت. سوخو-۷ شعاع عملیاتى بسیار کوچکى داشت، و به دلیل محدودیت فضاى پایه‏‌هاى نصب زیر بال‌ها (به دلیل پسگرایى ۶۰ درجه)، تسلیحات بسیار کمى را حمل می‌کرد. مصرف سوخت موتور سوخو-۷ بسیار زیاد بود، و پساى موتور به‏‌ویژه در حین مانور، بسیار زیاد می‌شد؛ به همین دلیل، مداومت سوخو-۷ در پرواز باپس‏‌سوز کامل، فقط حدود هشت دقیقه بود.

با موافقت روس‌ها، دو مدل سوخو-۷ بى.ام. و سوخو-۷ بى.کى.ال. در چکسلواکى (سابق) تولید شدند. چکها از مرز مونتاژ فراتر رفتند، و با افزودن راکت‌هایى در عقب هواپیما و افزودن یک چتر ترمز اضافى، سوخو-۷ را به یک هواپیماى زودپرواز تبدیل کردند؛ این ابتکار آنها حتى موردتقلید خود روس‌ها هم قرار گرفت. سوخو-۷ یو.، موسوم به موجیک، با یک کابین اضافه، براى امور آموزشى ساخته شد، و براى اولین بار در اوت ۱۹۶۷ طى یک نمایش هوایى مشاهده شد. سوخو-۷ در جنگ‌هاى متعددى، مثل جنگ شش‏‌روزه اعراب و اسرائیل، و جنگ هند و پاکستان مورد استفاده قرار گرفت.

Su-7

سوخو-۷ جنگنده‏‌اى بود که براى اجراى مأموریت‌هاى تهاجم زمینى هم مناسب بود.

  • انواع مدل‌ها: Su-7B، Su-7BM (با موتورهاى قوی‌تر و سیستمهاى ارتقاء یافته)، Su-7BKL (با چرخ کم‏‌فشار دماغه)، Su-7MF، Su-7BMK (1972، با موتور قوی‌تر و تسلیحات بیشتر)، Su-7U (مدل آموزشى دوکابینه)،  Su-7UMK(مدل آموزشى دوکابینه)
  • کاربران: اتحاد جماهیر شوروى (سابق)، چکسلواکى (سابق)، کوبا، مصر، سوریه، آلمان شرقى (سابق)، هند، ویتنام، افغانستان، کره شمالى، عراق، مجارستان
  • تعداد تولید شده: (تا پایان تولید در سال ۱۹۷۲) ۱،۸۴۷ فروند
  • قیمت:
سه‌نما

شکل سه‌نمای سوخو-۷ بی.

مشخصات فنیسوخو-۷ بی.ام.کی.

مشخصات فنی

  • مراجع:

  • تاریخ آخرین بازبینی:

 

By

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *