| شرکت اورو براى تأمین نیاز «نیروى هوایى سلطنتى» به یک بمبافکن جدید، که در اول ژانویه ۱۹۴۷ اعلام شده بود، هواپیماى مدل ۶۹۶ را پیشنهاد کرد. پیشنمونه این طرح، که در ۳۰ اوت ۱۹۵۲ براى نخستین بار به پرواز درآمد، بال مثلثى و چهار موتور جت رولزرویس داشت. دومین پیشنمونه به موتورهاى بریستول سیدلى مجهز شد، و بدنهاى کشیدهتر داشت تا نیاز کمترى به کوتاه کردن ارابه فرود دماغه در حین جمع شدن باشد. پیشنمونه دوم در سوم سپتامبر ۱۹۵۳ پرواز کرد. با اجراى اصلاحاتى، لبه حمله بال‌ها مجدداً طراحى، و پسگرایى پیچیدهترى برایش پیشبینى شد. سرانجام، طرح نهایى حاصله، که ولکان نامیده شد، در پنجم اکتبر ۱۹۵۵ براى نخستین بار پرواز کرد.
اولین ولکان تولیدى، از مدل بى. مارک ۱ بود، و در چهارم فوریه ۱۹۵۵ به پرواز درآمد. در آن زمان، تصمیم گرفته شد که سه اسکادران «فرماندهى بمبافکنهاى نیروى هوایى سلطنتى» تا پیش از آغاز دهه ۱۹۶۰ با این مدل تجهیز شود. یک فروند از مدل بى. مارک ۱ در نقش مهدآزمون موتورهاى توربوجت اسپى و کانوى مورداستفاده قرار گرفت. تولید اولین مدل ولکان پس از ساخت ۴۵ فروند خاتمه یافت، و آخرین فروند تولیدى در آوریل ۱۹۵۹ تحویل شد. مدل بعدى ولکان، بى. مارک ۲ بود که موتورهایى بسیار قوی‌تر و دهانه بال بزرگ‌ترى (مجهز به سطوح کنترل الوان) داشت، و قادر به حمل موشک‌هاى دورایستاى بلو استیل بود. اولین فروند تولیدى بى. مارک ۲ در ۳۰ اوت ۱۹۵۸ به پرواز درآمد.
براى پژوهشهایى در مورد سیستمهاى فرود خودکار، چند فروند نمونه از مدل دوم ولکان با این سیستم‌ها مجهز شدند. ادعا شده که ولکان قادر به حمل یک مدل استراتژیک سلاحهاى هستهاى بوده است. |
