شاید تا به حال متوجه شده باشید که وقتی در هواپیمای آماده برای بلند شدن هستید، قبل از حرکت سریع روی باند برای برخاستن، برای مدتی هواپیما توقف میکند و انتظار میکشد. در فرودگاههای شلوغ، بهویژه در خارج از کشور، این موضوع بسیار محسوستر است چون گاهی این مدت انتظار ممکن است به بیشتر از ربع ساعت برسد. سوالی که پیش میآید این است که چرا هواپیماها نمیتوانند پشت سر هم از روی باند بلند شوند؟
به دلیل ویژگیهای آیرودینامیکی، در پشت سر هواپیماها گردابههایی ایجاد میشود که اگرچه قابل مشاهده نیست ولی جریان هوا را مغشوش میکند. اغتشاش در هوا میتواند فرآیند تولید نیروی برآ برای پرواز هواپیما را مختل کند و به همین دلیل برای هواپیماهای پشتسر خطرناک محصوب میشود. بنابراین، پس از برخاستن یک هواپیما، بر اساس فرمان برج مراقبت پرواز، مهلتی داده میشود که اغتشاشات هوایی مستهلک شود و شرایط برای برخاستن هواپیمای بعدی محیا شود.
هر چه هواپیما بزرگتر باشد و یا سریعتر پرواز کند، میزان این اغتشاش بیشتر هم میشود. مثلاً آشفتگی هوا پشت سر یک هواپیمای بزرگ جمبوجت ۷۴۷ بسیار بیشتر از یک هواپیمای نسبتاً کوچکتر فوکر ۱۰۰ است. همچنین آشفتگی هوا در پشت سر هواپیمایی که با سرعت بالا در حال پرواز است از آشفتگی تولیدی یک هواپیمای تازه به راه افتاده بر روی باند، بسیار بیشتر است؛ ولی به دلیل فضای بازتری که هواپیما در حین پرواز دارد نسبت به فضای محدود باند پرواز، معمولاً در حین پرواز هواپیماهافواصل لازم را از یکدیگر حفظ میکنند تا دچار مشکل نشوند.
خطر وارد شدن در آشفتگی پشت سر یک هولپیمای بزرگ تا حدی است که حتی میتواند باعث سقوط هواپیمای پشتسری یا حتی هوایپمای گذرنده از مجاورت آن شود. پس بسته به ابعاد و سرعت هواپیمای جلویی، هواپیمای پشتی باید فاصله حداقل چهار تا شش مایل را رعایت کند؛ حتی هواپیماهایی که از مجاورت هم عبور میکنند باید حریم مشخصی را برای یکدیگر رعایت کنند.