| میل-۴ | ۱۹۵۲ | Mi-4 |
| هلیکوپتر چندمنظوره |
||
|
||
|
||
| هلیکوپتر میل-۴ هم از نظر ابعاد و هم از نظر عملکرد پروازى با هلیکوپتر امریکایى سیکورسکى اس.-۵۸ قابلمقایسه است. برخلاف روند مرسوم، هیچ پیشنمونهاى از میل-۴ ساخته نشد تا در زمان، صرفهجویى شود. اولین نمونه پیشتولید میل-۴ در آوریل ۱۹۵۲ پس از فرود بر روى زمین واژگون شد، و در ژانویه سال بعد، یک فروند دیگر آن هم دچار سانحه شد؛ با این حال، روند کار آزمایش و تولید میل-۴ متوقف نشد، و با تشخیص تأثیر پدیده مخرب «لرزش» در بروز این سوانح، تیغههاى پروانه اصلى را اصلاح کردند. پروانه اولیه با تیغههاى چوبى باریکشونده، قطر پروانه ۱۷/۲۲ متر و عمر خستگى (براى تیر) ۱۰۰ ساعت داشت؛ اما پس از بعضى تغییرات، قطر پروانه به ۲۱ متر و عمر خستگى به ۳۰۰ ساعت افزایش یافت.در انواع نظامى میل-۴، که غربی‌ها آنها را هاند نامیدند، یک اتاقک کوچک براى اجراى عملیات شناسایى و ناوبرى در زیر بدنه قرار گرفته که به در لولایى مجهز شده است. مشخصه این مدل‌ها، شیشههاى دایرهاى کابین است. هرچند میل-۴ براى اجراى عملیات ضدزیردریایى به یک رادار کاوشگر در زیر دماغه مجهز است، و می‌تواند اژدر و دستگاه صوتى کاشف زیردریایى حمل کند، وظیفه اصلی‌اش حمل دستههاى سرباز است. با وجود توقف تولید در ۱۹۶۸، هنوز هم از میل-۴ در امور نظامى و غیرنظامى تا سال‌ها هنوز استفاده می‌شده است. این هلیکوپتر با موتور پیستونی مستقر در دماغه‌اش، توانایی حمل ۱۴ نفر سربزا مسلح را داراست. |
||
هلیکوپتر روسى میل-۴ قابلمقایسه با هلیکوپتر امریکایى سیکورسکى اس.-۵۸ است. |
||
|
||
|
||
|
||
شکل سه‌نمای میل-۴ |
||
| مشخصات فنی |
||
|
||
|
||