در ۱۷ ژوئیه سال ۱۹۹۶ هواپیمای مسافربری بوئینگ ۷۴۷-۱۰۰ پرواز شماره ۸۰۰ شرکت هواپیمایی تی.دبلیو.ای. ایالات متحده امریکا که از فرودگاه جان اف کندی نیویورک به مقصد پاریس پرواز کرده بود، دوازده دقیقه پس از آغاز پرواز، در هوا منفجر شد و سقوط کرد. در این سانحه، همه ۲۱۲ نفر سرنشین و ۱۸ نفر خدمه پرواز کشته شدند. پس از این حادثه، تحقیقات وسیعی برای کشف علت آن آغاز شد.
اگرچه از همان ابتدا اتهاماتی برای تروریستی بودن این حادثه مطرح شد، اما بهزودی محققان دریافتند که علت آن، نه انفجار بمب یا برخورد موشک، بلکه اساساً یک موضوع فنی بوده است.
برای افزایش دقت تحقیقات، تمام قطعات کشف شده در اقیانوس جمعآوری و به سوله بزرگی منتقل شد و همه آنها با دقت در کنار هم چیده شد. همچنین پروازی آزمایشی با هواپیمای مشابهی انجام شد تا اطلاعات زمان انفجار، دقیقاً اندازهگیری شود.
سرانجام آشکار شد که مجموعه عوامل زیر در بروز این حادثه نقش داشتهاند:
۱. مخزن سوخت مرکزی که در داخل بدنه و در بین دو بال چپ و راست قرار میگیرد، منفجر شده بود.
۲. مخزن سوخت مرکزی در زمان انفجار، خالی بوده است. فقط بخاراتی از سوخت مختصر غیرقابل استفاده باقیمانده در این مخزن جمع شده بود.
۳. به خاطر کار کردن سیستم تهویه مطبوع، که در نزدیکی محل مخزن سوخت مرکزی قرار دارد، گرمایشی به مخزن سوخت مرکزی انجام شده بود.
۴. به دلیل جریان بیش از حد برق در سیمکشی سنسورهای قرار گرفته در مخزن سوخت، جرقهای در مخزن سوخت مرکزی باعث انفجار شده بود.
کشف دلیل این سانحه، تازه آغاز وضع سلسله قوانینی در هوانوردی غیرنظامی شد که ایمنی مخازن سوخت را بالا ببرد. به همین دلیل، سانحه تی.دبلیو.ای.-۸۰۰ تاثیری بزرگ در بازنگری و وضع قوانین داشت.