| بمب‌افکن اورو ۶۸۳ (لانکاستر) بنا به قول یکى از فرماندهان «نیروى هوایى سلطنتى» در زمان جنگ، بهترین برگ برنده جنگ جهانى دوم بود. لانکاستر به همراه هواپیماى هندلى پیج هالیفکس، که ظاهر بسیار مشابهى داشت، مفهوم جدید «بمباران استراتژیک» را خلق کرد. هرچند هالیفکس از همان ابتدا به عنوان یک هواپیماى چهارموتوره طراحى شده بود، لانکاستر از تکوین هواپیماى دو موتوره منچستر به دست آمد؛ در واقع، لانکاستر اولیه از یک پیکره منچستر با چهار موتور جدید رولزرویس مرلین ۱۰ (بهجاى دو موتور رولزرویس ولچرز) تشکیل شده بود. اولین پیشنمونه لانکاستر در نهم ژانویه ۱۹۴۱ به پرواز درآمد، و لانکاستر ۳ نامیده شد. با پرواز اولین هواپیماى تولیدى در اول اکتبر ۱۹۴۱، عملکرد پروازى قوى لانکاستر و قابلیت آن در حمل بار زیاد، آشکار شد، و تولید انبوهش در اولویت قرار گرفت.
اولین عملیات بمبافکنهاى لانکاستر، بمباران معادن هلیگولند بایت در سوم مارس ۱۹۴۲ بود. همچنین، لانکاسترها به سدهاى مونه و ادر آسیب رساندند، و باعث غرق شدن رزمناو تیرپیتز شدند. مجموع مأمویت‌هاى بمبافکنهاى لانکاستر در زمان جنگ، ۱۵،۶۰۰ مورد بود، و در ۲۱ مارس ۱۹۴۵، تعداد اسکادران‌هاى این بمب‌افکن به ۵۶ رسیده بود. لانکاسترها در فرارى دادن ۷۵،۰۰۰ نفر از زندانیان جنگى و اجراى عملیات نجات دریایى نقشى اساسى داشتند، و در نقش مهدآزمون هم مورد استفاده بودند. لانکاستر در مدل‌هاى غیرنظامى و باربرى هم ساخته شد، و نماى ظاهرى برجستهاش، براى هواپیماى لینکلن، آخرین بمب‌افکن پیستونى انگلستان، بسیار الهامبخش بود. |
