| جایگاه تاریخى مسراشمیت ۲۶۲ بیشتر مدیون ظرافت‌هاى فنى طراحى است، نه خدمات انجام شدهاش؛ چون تعداد نسبتاً کمى از مجموع ۱،۴۳۳ فروند تولید شده ۲۶۲ میدان نبرد را آزمودند. بهعلاوه، اکنون آشکار شده که بسیارى از هواپیماى به خدمت درآمده، بهنادرستى در نقش فرعی‌شان، یعنى مأموریت‌هاى تهاجم زمینى، به کار گرفته شدند. اگر شایستگی‌هاى فنى طرح ۲۶۲ فقط در قالب یک مأموریت خاص قرار مىگرفت، شاید برترى هوایى آلمان در جنگ دوم جهانى حفظ مىشد. مسراشمیت ۲۶۲ با دو موتور توربوجت بر روى بال‌ها، به جنگنده انگلیسى گلاستر متئور شباهت داشت؛ بهعلاوه، از ابتکار بال‌هاى پسگرا بهرهمند بود که براى بهبود عملکرد در پرواز تندرو استفاده شد.
شرکت مسراشمیت در ۱۹۳۸ مأمور پیگیرى طرح ۲۶۲ شد، و در مارس ۱۹۴۰ تقاضاى ساخت سه فروند پیشنمونه را دریافت کرد. پیکره پیشنمونهها قبل از آماده شدن موتورهاى توربوجت تکمیل شد، و اولین پرواز در چهارم آوریل ۱۹۴۱ با یک موتور پیستونى یونکرس Jumo 210 انجام گرفت. در ۲۵ نوامبر همان سال، پیشنمونه دوم با دو موتور توربوجت بى.ام.دبلیو. ۰۰۳ آزمایش شد، و براى ایمنى بیشتر، موتور پیستونى همچنان حفظ شد؛ به دلیل نقص موتورهاى جت، پرواز ناکام ماند. پیشنمونه سوم در ۱۸ ژوئیه ۱۹۴۲ اولین پرواز با اتکاء کامل بر پیشرانه جت را انجام داد؛ این بار موتور یونکرس Jumo 004 مورد استفاده قرار گرفت که به موتور استاندارد این هواپیما تبدیل شد. در هواپیماهاى اولیه، ارابه فرود دمى به کار رفته بود؛ ولى در پنجمین نمونه، از چرخ دماغه استفاده شد.
دو مدل مختلف از مسراشمیت ۲۶۲ تهیه شد: مدل اى.-۱ (جنگندهاى با چهار قبضه توپ)، و مدل اى.-۲ (بمبافکنى با دو قبضه توپ، با تولیدى بیشتر از مدل قبلى). البته مدل‌هاى غیراستاندارد دیگرى هم فراهم شدند، که تفاوت‌هاى آنها عمدتاً در تجهیزاتى مثل دوربین، توپ، سیستم رادیویى، و مخازن سوخت اضافى بود. |
