چاهک ارابه فرود هواپیماهای مسافربری فضای بزرگی است که پس از برخاستن هواپیما از روی زمین، می‌تواند به طور کامل، ارابه فرود را درون خود بپوشاند. اما آیا واقعاً می توان با مخفی شدن در این فضا، به رایگان و قاچاقی مسافرت کرد؟ به هیچ وجه!
۱. باید توجه داشت که در استانداردهای طراحی هواپیما، وزن و ابعاد، دو نکته کلیدی مد نظر طراحان است؛ به این معنی که برای هر یک کیلوگرم اضافی و یا هر سانتیمتر اضافی باید استدلالی قابل قبول وجود داشته باشد تا بتوان به طرحی اقتصادی رسید وگرنه مصرف کردن برای جابجایی یک بار بی‌مصرف، باید بیهوده سوخت مصرف کرد. با وجود فضای بزرگ چاهک ارابه فرود، این فضا کاملاً برای پوشاندن ارابه فرود در حالت جمع شده طراحی شده است؛ نه بیشتر و نه کمتر. جانمایی همه قطعاتی که در این چاهک قرار گرفته به نحوی کاملاً حساب شده است و حتی گاهی اوقات ارابه فرود برای قرارگیری دقیقتر، پس از جدا شدن از زمین مقداری تغییر شکل به خود می‌گیرد. حتی اگر در طراحی یک هواپیمای خاص، بتوان فضای تنگی برای پنهان شدن پبدا کرد، مورد برشمرده بعدی یاعث مرگی زجرآور برای شخص پنهان شده می‌شود.
۲. هواپیماهای بزرگ پس از برحاستن تا ارتفاع حدود ۴۰،۰۰۰ فوتی (۱۲،۰۰۰ متری) اوج می‌گیرند. در این ارتفاع، دمای هوا تا حدود ۵۷- درجه سانتیگراد و مقدار اکسیژن ناکافی برای تامین نیازهای بدن است. اگرچه بخش‌های تحتانی اغلب هواپیماهای مسافربری که محل حمل باز است، تا حدی از نظر فشار هوا و گاهاً اکسیژن تامین می‌شود ولی شرایط فضای بزرگ ارابه فرود با بیرون هواپیما تطبیق دارد که هر یک از شرایطش، چه فشار و دما و چه اکسیژن به تنهایی برای مرگ انسان کافی است.