| هواپیماى تکباله و تکسرنشینه فوکر ئى.۱ در ۱۹۱۵ ساخته شد. ئى. ۱ جنگندهاى کارآ بود؛ نه تنها به دلیل طراحى یا عملکرد پروازى، بلکه به دلیل شلیک مسلسل ثابت از میان دیسک ملخ، که به خلبان در هدف قرار دادن دشمن کمک مؤثرى مىکرد. چنین سلاحى، که منافعش براى نخستین بار در زمستان ۱۵ـ۱۹۱۶ آشکار شد، الهامگرفته (و نه کپىبردارى) از طرح به کار رفته در یک فروند تکباله مورین به غنیمت گرفته شده در ۱۹ آوریل ۱۹۱۵ بود. مورین به یک مسلسل هاچکیس و ملخ زرهدار سالنیر مجهز بود؛ ولى آزمایشاتى که آلمانیها با یک ملخ مشابه انجام دادند، نتایج ضعیفى داشت. بنابراین، از آنتونى فوکر، طراح دانمارکى هواپیما، که کارخانهاى در شورین (در مکلنبورگ) داشت، خواسته شد که مشکل را بررسى کند.
فوکر یک چرخدنده تنظیم مکانیکى آتش براى مسلسل پارابلوم ام.جى.۱۴ ارائه کرد، که احتمالاً بیشتر مدیون تلاش همکارش، هانریش لوبه، بوده است، و نه خود او. حاصل کار، بر روى یک فروند تکباله فوکر ام.۵ کى. نصب شد، که به همین دلیل هم آن را ام.۵ کى./ام.جى. نامیدند. ئى.۱ مدلى بود که به مسلسل ماکسیم ال.ام.جى.۰۸ مجهز شد. ئى. ۲ تغییراتى نسبت به آن داشت: استفاده از موتور آبرورسل با توان ۱۰۰ اسببخار (بهجاى ۸۰ اسببخار)، و دهانه بال کوچکتر. اما ئى.۳ مجدداً دهانه بال بزرگترى داشت. ئى.۴ به موتورى با توان ۱۰۰ یا ۱۶۰ اسببخار مجهز بود، و بهطور آزمایشى از سه تیربار استفاده مىکرد.
|
