نقش اولیه و اصلی موتور هواپیما، به‌راه انداختن و به‌پیش‌بردن وسیله پرنده است و برای رسیدن به چنین مقصودی باید سوخت مصرف کرد. در هواپیماهای امروزی، در ازای این مصرف سوخت، سیستمهای متعدد دیگری هم فعال می‌شوند. در بخش پایینی موتورهای بزرگ مسافربری، جعبه‌دنده عظیمی قرار گرفته که به قسمتهای متحرک داخلی موتور اتصال دارد و با به‌کار افتادن موتور، این جعبه‌دنده هم فعال می‌شود و متعلقاتش به کار می‌افتند که هر کدام از آنها محرک یک سیستم است. نمونه این سیستم‌ها، سیستم برق و سیستم هیدرولیک هستند. حتی سیستم تهویه مطبوع هواپیما هم به نحو دیگری به موتور هواپیما مربوط می‌شود.
ژنراتور تولید برق هواپیما، با به‌کار افتادن موتور، فعال می‌شود تا برق مورد نیاز سیستمهای الکتریکی را فعال کند؛ به‌ویژه برای هواپیماهای امروزی که بسیاری از قطعات به صورت الکتریکی کنترل یا فعال می‌شوند. معمولاً برای ملاحظات ایمنی، چند ژنراتور مختلف روی جعبه‌دنده موتورهای هواپیما قرار دارد که چند سیستم را هم‌زمان به‌کار می‌اندازد. به این ترتیب، با خرابی یکی از آنها، بقیه جایگزین می‌شوند و تغییری در کارکرد هواپیما احساس نمی‌شود.
سیستم هیدرولیک هواپیما هم که نقش حرکت دادن سطوح متحرک روی بال‌ها یا دم افقی و عمودی را دارد، با موتور فعال می‌شود. در این مورد هم بنا به ملاحظات ایمنی، پمپ‌های متعددی روی جعبه‌دنده موتورهای مختلف نصب شده و سیستمهای مختلفی به صورت جداگانه فعال می‌شوند.
بخشی از هوای فشرده شده در داخل موتور، برای تامین سیستم تهویه مطبوع هواپیما استفاده می‌شود. این هوای نسبتاً داغ پس از عبور از میان بخش‌های خنک کننده به داخل کابین هواپیما پخش می‌شود و ضمن تامین فشار هوای مناسب بدن انسان، دمای داخل هواپیما را به نحو کنترل شده‌ای تنظیم می‌کند.
پمپ تامین سوخت هم از اجزای دیگری است که با موتور هواپیما به کار می‌افتد و احتراق خود موتور را تامین می‌کند.