| در زمان شروع جنگ جهانى اول (۱۹۱۴)، هنوز هیچیک از کشورهاى درگیر در جنگ، به هواپیمایى با طراحى ویژه براى درگیرى هوایى مجهز نبودند. کمى پیشتر، در ماه اوت ۱۹۱۰، ستوان دوم جاکوب فیکل اولین شلیک از درون یک هواپیما را با هواپیماى دو باله کرتیس مجهز به اسلحه اسپرینگفیلد انجام داده بود. سپس در هفتم ژوئن ۱۹۱۲، آزمایش آتش از روى هواپیماى دوباله رایت با استفاده از اسلحه خودکارى که بهخوبى براى کاربردهاى هوایى اصلاح شده بود، انجام شد. سرانجام، در «نمایش هوایى المپیا» در ۱۹۱۳، اولین فروند از چند جنگنده دوباله ویکرز، به نام دیسترویر ظاهر شد؛ همین هواپیما بعدها پس از گذراندن مراحل تکوینى، به ویکرز اف. بى. ۵ تبدیل شد. دیسترویر به یک اسلحه ماکسیم مسلح بود که شعاع آتش محدودى داشت، و در دماغه هواپیما نصب مىشد. بعدها از مسلسل ویکرز (توسعه یافته ماکسیم) برروى ئى. اف. بى. ۲ و ۳ استفاده شد؛ اما فقط مسلسل اصلاحشده لوئیس (۱۹۱۴) براى این گروه از هواپیماها مناسب بود. |
