هیدرو ایرپلین |
۱۹۱۱ |
Hydro-Aeroplane |
| هواپیماى آبنشین آزمایشى | ||
|
||
|
||
| گلن کرتیس یکى از مشهورترین طراحان، سازندگان و خلبانان تاریخ هوانوردى، بهویژه در زمینه هواپیماهاى آبنشین و قایقهاى پرنده است. براى اولین بار، در ۱۸۷۶ امتیاز هواپیماى آبنشین مجهز به چرخهاى جمعشونده به آلفونس پناد فرانسوى اعطاء شد. همچنین، در طول سالهاى ۹۸-۱۸۹۹ ویلهلم کرس براساس اظهارات اکتاو چانوت در مورد قایق پرنده ویلبر رایت، ماشین پرندهاى با ابعاد واقعى ساخت. اما هیچیک از این هواپیماهاى مجهز به موتور بنزینى نتوانستند از آب به هوا بلند شوند.لاورنس هارگریو استرالیایى جزو اولین هوانوردانى بود که توانستند از روى آب پرواز کنند. در ششم ژوئن ۱۹۰۵ او با یک هواسر ساخت گابریل ویسین، که یک قایق موتورى آنرا مىکشید، موفق به پرواز شد. در ۲۸ مارس ۱۹۱۰ یکى از دوستان ویسین، به نام هانرى فابر، اولین پرواز با توان موتور از روى آب را با ماشین جالبى مجهز به سه سطح برآزاى شناور انجام داد.گلن کرتیس در اواخر سال ۱۹۰۸ مدل آبنشینى از طرح جون باگ را آزمایش کرد؛ ولى زودتر از دو سال بعد نتوانست پرش موفقى را از روى آب انجام دهد. در ۲۶ ژوئن ۱۹۱۱ او با هواپیمایش، به نام هیدروایرپلین، توانست از روى سطح آب به هوا بلند شود. بعداً تصحیحات زیادى بر روى ماشین مذکور انجام شد؛ مثلاً دو بال با سه بال جایگزین شد، و از چرخهاى جمعشونده استفاده شد. |
||
 |
||
شکل سهنمای کرتیس هیدروایرپلین ۲ (۱۹۱۲) |
||
|
||
|
||