| وقتى که شرکت تازهتأسیس امبرائر تولید هواپیماى باندیرانته را آغاز کرد، برنامهاى تحقیقاتى را براى ساختن هواپیمایى با کابین تحتفشار شروع نمود. این برنامه، امبرائر-۱۲ ایکس. نامیده شد، و نهایتاً به تهیه سه طرح پیشنهادى با قطر بدنه مشترک، ولى با طول‌هاى متفاوت بدنه انجامید. کوتاه‌ترین طرحها، امبرائر-۱۲۱ (شینگو) بود که به همان بال‌هاى باندیرانته (ولى با دهانه اندکى کوچکتر) مجهز بود. با عملى شدن تولید شینگو، حدود ۱۰۰ فروند از آن تولید شد؛ ولى هیچیک از دو مدل دیگر، بهنامهاى امبرائر-۱۲۰ (آرگوایا) و امبرائر-۱۲۳ (تاپاژوس)، با مشخصات حاصله از برنامه ۱۹۷۵ پیگیرى نشدند.
مطالعات بازار در سال ۱۹۷۹ نشان داد که بهترین قدم بعدى، اقدام به ساخت یک هواپیماى مسافربرى محلى ۳۰نفره است. در سپتامبر ۱۹۷۹ برنامه جدید رسماً آغاز شد، و با توجه به رقابت شدید سازندگان جهانى در رده هواپیماهاى محلى، ژوئیه ۱۹۸۳ براى تاریخ اولین پرواز آن تعیین شد. طرح جدید، امبرائر-۱۲۰ (برازیلیا) نامیده شد، و همان ترکیببندى کلى ۱۲۰ قبلى (آرگوایا) را داشت؛ به این ترتیب، برازیلیا به صورت هواپیماى دوموتوره فروبالى با مقطع بدنه دایرهاى و دم T-شکل درآمد.این بار هم امبرائر براى برگزیدن موتور، از محصولات شرکت پرات اند ویتنى، موتور جدید پى.دبلیو.۱۱۵ با توان ۱،۵۰۰ اسب بخار را برگزید. این موتور در ۱۷ فوریه ۱۹۸۲ درون غلاف ویژه برازیلیا، بر روى دماغه یک مهدآزمون ویکرز ویسکونت آزمایش شد. با تدارک مقدمات ساخت، اولین فعالیت‌ها براى ساخت پیشنمونه در ششم مه ۱۹۸۱ آغاز شد. بهطور همزمان، شش پیکره ساخته شد: سه فروند براى آزمایش‌هاى پروازى، دو فروند براى آزمایش‌هاى استاتیکى و پدیده خستگى فلزات، و یک فروند براى امور نمایشى. اولین پیشنمونه برازیلیا در ۲۷ ژوئیه ۱۹۸۳ به پرواز درآمد.
برازیلیاى اولیه براى حمل ۳۰ نفر مسافر طراحى شده بود؛ اما مدل‌هایى هم با مقاصد باربرى، مختلط (باربرى/مسافربرى)، تشریفاتى، و نظامى تدارک شدند. در مدل مختلط، برازیلیا ضمن حمل ۲۴-۲۶ نفر مسافر، قادر به حمل ۹۰۰ پوند محموله در محفظه پشتى است.
برازیلیا در ۱۶ مه ۱۹۸۵ گواهینامه صلاحیت پروازى را از «هواپیمایى کشورى برزیل» دریافت کرد، و در سال‌هاى بعد، گواهینامههاى امریکایى، انگلیسى، آلمانى، فرانسوى، و استرالیایى را هم به دست آورد. |
