ام.دی.-۸۰ |
۱۹۷۹ |
MD-80 |
هواپیماى مسافربرى نزدیکبرد/میانبرد | ||
|
||
|
||
شعبه داگلاس از شرکت مکدانل داگلاس بعد از سال ۱۹۷۵ طرحهاى مختلفى را براى ارتقاء دى.سى.-۹ با بهکارگیرى مدلهاى جدیدتر موتور پرات اند ویتنى ج.تى.۸ دى. موردبررسى قرار داد. طى این برنامه تحقیقاتى، در نهم ژانویه ۱۹۷۵ یک موتور جدید ج.تى.۸ دى.-۱۰۹ بر روى یک فروند دى.سى.-۹ نصب شد تا اطلاعات دقیق موتور ثبت شود. همزمان با آزمایش موتورهاى جدید و براى استفاده از فرصت بهدست آمده، تغییراتى مثل استفاده از بالهاى فرابحرانى و بدنه کشیدهتر هم بر روى هواپیما انجام مىشد. با جلب نظر بازار و با پشتیبانى چند خط هوایى اروپایى و امریکایى، پیگیرى جدى برنامه اصلاحى آغاز شد که به پرواز اولین پیشنمونه دى.سى.-۹ سوپر ۸۰ در ۱۸ اکتبر ۱۹۷۹ انجامید.
از همان ابتدا، سه مدل فرعى براى سوپر ۸۰ مطرح بود که تفاوت اصلى آنها، نه در ابعاد کلى، بلکه در توان موتور، ظرفیت حمل سوخت، و وزنهاى عملیاتى بود. پیشنمونههاى هر سه مدل فرعى تا ۱۹۸۴ پرواز کرده بودند. در ۱۹۸۴ نام ام.دى.-۸۰ براى طرح جدید برگزیده شد، و سه مدل فرعى پیشنهادى را ام.دى.-۸۱، ام.دى.-۸۲، و ام.دى.-۸۳ نامیدند. ام.دى.-۸۱ در ۲۶ اوت ۱۹۸۰ گواهینامه صلاحیت پروازى را از «اداره هوانوردى فدرال» دریافت کرد، و در پنجم اکتبر به خدمت سوئیسایر درآمد. تا ابتداى سال ۱۹۸۷ مکدانل داگلاس براى ۵۵۵ فروند از هواپیماهاى خانواده ام.دى.-۸۰ درخواست خرید قطعى و براى ۲۷۵ فروند درخواست خرید مشروط دریافت کرده بود. یکهزارمین فروند هواپیماى ام.دى.-۸۰ در ۲۳ مارس ۱۹۹۲ تحویل مشتری شد. |
||
![]() یک فروند ام.دی.-۸۰ در فاز تقرب |
||
|
||
|
||
|
||
|
||
![]() شکل سهنمای خانواده ام.دی.-۸۰ |
||
مشخصات فنی ام.دی.-۸۱ |
||
|
||
|