F-18

 

اف./ای.-۱۸

۱۹۷۸

F/A-18

هواپیماى جنگنده/تهاجمى زمین پایه و ناونشین
  • نامگذارى نظامى کانادایی: سى.اف.-۱۸
  • نامگذارى نظامى اسپانیایی: سى.۱۵، سى.ئى.۱۵
  • شهرت: هورنِت
  • سازنده: مک‏‌دانل داگلاس، نورث‏‌روپ (ایالات متحده امریکا) – جدیداً بوئینگ
وقتى که در اواخر دهه ۱۹۶۰ «نیروى هوایى ایالات متحده» مناقصه‏‌اى را براى تأمین جنگنده موردنیازش مطرح کرد، شرکت نورث‌‏روپ با استفاده از تجربه حاصل از مطالعات برنامه هواپیماى آزمایشى پى.-۵۳۰ (کبرا)، طرح اف.-۱۷ را در رقابت با طرح جنرال داینامیکس اف.-۱۶ پیشنهاد کرد. این هواپیما نتوانست در آزمایش‌هاى پروازى بر رقیبش چیره شود، و نتیجا نیروى هوایى اف.-۱۶ را برگزید. مدتى بعد، نیروى دریایى هواپیماى تامکت را براى جانشینى فانتوم ۲ بر روى عرشه ناوهاى هواپیمابر انتخاب کرد؛ اما تامکت بسیار بیشتر از حد پیش‏‌بینى‏‌شده پرهزینه بود، و امکان تأمین نیازهاى گسترده نیروى دریایى با آن وجود نداشت. بنابراین، نیروى دریایى طى برنامه‏اى به‏‌نام ویفاکس خواستار ساخت یک هواپیماى جنگنده چندمأموریته ارزان‏قیمت، براى تکمیل نقش تامکت شد. این بار، دو شرکت مک‏‌دانل داگلاس و نورث‏‌روپ بر مبناى همان طرح اف.-۱۷، مشترکاً هواپیماى جدیدى را طراحى کردند. با تقسیم کار به‏ صورت ۶۰% براى مک‏‌دانل داگلاس و ۴۰% براى نورث‏‌روپ، محصول همکارى این دو شرکت، به‏‌نام اف.-۱۸، ساخته شد، و در ۱۸ نوامبر ۱۹۷۸ براى نخستین بار پرواز کرد. به‏ دلیل تطابق مناسب قابلیت‌هاى پروازى اف.-۱۸ با نیازهاى اعلام‏ شده، نیروى دریایى این هواپیما را پسندید، و قرارداد تولید آن‏را با سازندگانش منعقد کرد.طبیعتاً اف.-۱۸ نسبت به طرح اولیه اف.-۱۷ نیازمند اصلاحاتى بود که آن‏‌را براى فرود بر روى عرشه تطبیق دهد. بعضى از این اصلاحات، بهبود سیستم بالچه، تقویت موتور و ارابه‏‌هاى فرود، افزایش سطح بال، افزودن ویژگى تاکردن بالها، و تقویت سازه بدنه (براى تحمل کابل‌هاى ترمز) بود. علاوه‏ بر بالچه‏‌هاى لبه حمله و لبه فرار، که امکان فرود آرام را فراهم مى‏‌کند، مقطع بال پیشرفته اف.-۱۸ هم رفتار ملایمى در سرعت‌هاى نسبتاً کم و زاویه‏‌هاى حمله زیاد دارد؛ به همین دلیل، ناسا در تحقیقاتش درباره رفتار هواپیماها در زاویه‏‌هاى حمله پس‏‌واماندگى، از اف.-۱۸ استفاده کرده است. به کمک همین مقطع بال، اف.-۱۸ با بیشترین وزنش (در مأموریت تهاجمى)، بدون نیاز به باد شدید مقابل و بدون استفاده از پس‏‌سوز، مى‏‌تواند از روى عرشه به هوا بلند شود.

تحویل هورنت به نیروى دریایى و تفنگداران دریایى ایالات متحده از مه ۱۹۸۰ آغاز شد، و در ۱۹۸۷ خاتمه یافت. مجموع ساعات پرواز اف.-۱۸ها در ۱۰ آوریل ۱۹۹۰ به یک میلیون ساعت رسید، و در ۱۷ سپتامبر ۱۹۹۳ از دومیلیون ساعت فراتر رفت.

هواپیمای جنگنده تهاجمی اف./ای/-۱۸

  • انواع مدل‌ها: : F/A-18A (371 فروند، تک‏‌سرنشینه)، F/A-18B (مدل آموزشى دوسرنشینه، قادر به اجراى مأموریت‌هاى رزمى)، F/A-18C (تک‏‌سرنشینه)، F/A-18D (دوسرنشینه)، F/A-18D RC (1984، مدل شناسایى ساده)، AF-18A (براى صدور به استرالیا)، ATF-18A (براى صدور به استرالیا)، CF-188B (براى صدور به کانادا)، CF-188A (براى صدور به کانادا)،  EF-18A(تک‏سرنشینه، براى صدور به اسپانیا، به‏ نام محلى سى.۱۵)، EF-18B (دوسرنشینه، براى صدور به اسپانیا، به‏‌نام محلى سى.ئى.۱۵)، F/A-18E (نسل دوم هورنت، تک‏‌سرنشینه)، F/A-18F (نسل دوم هورنت، مدل آموزشى دوسرنشینه، قادر به اجراى مأموریتهاى رزمى)
  • کاربران:
  • تعداد تولید شده: (تا پایان ۲۰۲۰) بیش از ۱،۴۸۰ فروند
  • قیمت:
F-18-3view

شکل سه‌نمای اف./ای.-۱۸ ای.

مشخصات فنی F/A-18C

مشخصات فنی

  • مراجع:

  • تاریخ آخرین بازبینی:

 

By

One thought on “اف./ای.-۱۸”
  1. باسلام F/A 18E در واقع همان هواپیمایی زنبور قوی یا F/A18E SUPER HORNET است
    و CF-18 همان خود زنبور یا HORNET است که تفاوت اش F/A-18A این است که فاقد بمب هسته ایی و راکت های HYDRA میباشد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *