ایلیوشین-۷۶

۱۹۷۱

Il-76

هواپیماى ترابرى سنگین
  • نامگذارى نظامى ناتو: کاندید
  • نامگذارى نظامى هندی: گَجاراج
  • همخانواده:  اى.-۵۰ (مِینستىایلیوشین-۷۸ (میداس)
  • سازنده: ایلیوشین (اتحاد جماهیر شوروى سابق)
Ilyushin_Il-76MD

یک فروند ایلیوشین-۷۶ نیروی هوایی روسیه

در اواخر دهه ۱۹۶۰ روس‌ها براى جایگزینى آنتونوف-۱۲ به هواپیمایى نیاز داشتند که بتواند ۴۰ تن بار را تا مسافتى بیش از ۵،۰۰۰ کیلومتر در مدت شش ساعت جابجا کند؛ در واقع، جابجایى دو برابر بارمزد با برد دو برابر نسبت به آنتونوف-۱۲ موردنیاز بود. همچنین، قابلیت استفاده از باندهاى نامناسب و پرواز در شرایط نامساعد جوى در نواحى دورافتاده سیبرى موردتوجه بود. براى تأمین این نیازها، طراحان ایلیوشین به‏‌سرپرستى نووژیلوف هواپیماى چهارموتوره ایلیوشین-۷۶ را عرضه کردند.

ایلیوشین-۷۶ با هواپیماى امریکایى سى.-۱۴۱ ساخت لاکهید قابل‏‌مقایسه است؛ ابعاد و وزن آن‌ها مشابه، ولى پیشرانه ایلیوشین-۷۶ حدود ۲۰% پرتوان‌تر است. اولین پرواز آزمایشى ایلیوشین-۷۶ در ۲۵ مارس ۱۹۷۱ انجام شد. این هواپیما به منقاره‏‌هاى لبه حمله (در سرتاسر دهانه بال)، بالچه‏‌هاى دوشکافه لبه فرار، و ارابه‏‌هاى فرود ۲۰چرخه مجهز است، و با این تجهیزات مى‏‌تواند از باندهاى کوتاه و ناآماده هم استفاده کند.علاوه بر دو فروند پیش‏‌نمونه پروازى ۷۶، سه فروند پیش‏‌نمونه بى‏‌موتور و بى‏‌ارابه فرود هم براى آزمایش‌هاى استاتیکى ساخته شدند. پس از تکمیل آزمایش‌ها، و با ساخت پنج فروند هواپیماى پیش‏‌تولید، در ۱۹۷۵ تولید ۷۶ در تاشکند (ازبکستان) آغاز شد. تا ۱۹۹۴ بیش از ۸۰۰ فروند ایلیوشین-۷۶ تولید شد، و از آن به بعد، فعالیت خط تولید آن کاهش یافت. در ژوئیه ۱۹۷۵ اعلام شد که ۷۶ تعداد ۲۵ رکورد جهانى سرعت و ارتفاع پرواز را در طى چهار پرواز کسب کرده است.

غربی‌ها ایلیوشین-۷۶ را کاندید و نمونه اولیه آن‏‌را کاندید اى. نامیده‏‌اند. پس از آن، ۷۶ ام. (کاندید بى.) ساخته شده که به برجکى با دو قبضه توپ هوایى در ناحیه دم مجهز است. ایلیوشین-۷۶ براى خدمت در نقش «رادار پیش‏‌اخطار هوابرد» (برییف اى.-۵۰)، هواپیماى سوخت‏‌رسان (ایلیوشین-۷۸ ام.)، «پست فرماندهى پرنده» (۷۶ وى.پى.کى.)، و هواپیماى آتش‏‌نشانى (۷۶ دى.ام.پى.) هم تدارک شده است.

آواکس اى.-۵۰ یک بشقاب رادار به قطر نه متر بر پشت خود حمل مى‏‌کند، و ظاهراً به سیستمى پیشرفته‏‌تر از سیستم رادارى موس مجهز است. اولین فروند اى.-۵۰ در ۱۹۸۴ وارد خدمت شد. هرچند این آواکس پرنده براى صادرات هم عرضه شد، عراقی‌ها با انجام تغییراتى در کاندیدهاى خودشان (مدل ۷۶ ام.دى.) آن‌ها را به نوع «پیش اخطار هوابرد» تبدیل کرده‏‌اند. هواپیماى تبدیلى آنها، به‏‌نام بغداد-، در بهار ۱۹۸۹ ساخته شده است. گفته شده که این آواکس، با قدرت کشف اهداف پرنده تا حداکثر شعاع ۳۵۰ کیلومترى، در جنگ خلیج فارس به‏‌کار رفته است.

ظاهراً حدود ۵۰۰ فروند کاندید به «نیروى هوایى روسیه» تحویل شده که احتمالاً تعدادى از آنها در اختیار اوکراین است. ضمناً حدود ۱۳۰ فروند کاندید به کشورهاى دیگر صادر شده که ۲۴ فروند از آن‌ها به‏‌نام محلى گجاراج در خدمت «نیروى هوایى هند» است.

ilyushin-il-76

هرچند ایلیوشین-۷۶ یک هواپیماى ترابرى سنگین با عملکرد پروازى قابل‏‌توجه است.

  • انواع مدل‌ها: Il-76A (کاندید اى.)، Il-76M (کاندید بى.، مجهز به برجک توپ ناحیه دم)، Il-76MD (با سوخت و بارمزد بیشتر، مجهز به موتور قوی‌تر)، Il-78M (مدل سوخت‏‌رسان)، A-50 (مدل پیش‏‌اخطار هوابرد)، Il-76VPK (پست فرماندهى پرنده)، Il-76DMP (مدل آتش‏‌نشانى)، Il-76MF (با بدنه کشیده‏‌تر)، Il-76T (کاندید اى.، با قدرت حمل بارمزد بیشتر)
  • کاربران: روسیه، اوکراین، الجزایر، روسیه سفید، هند، ایران، عراق، قزاقستان، کره شمالى، لیبى، سوریه، …
  • تعداد تولید شده: بیش از ۹۶۰ فروند
  • قیمت:
سه‌نما

سه‏‌نماى ایلیوشین.-۷۶ تى.

مشخصات فنی ایلیوشین-۷۶ ام.
مشخصات فنی
  • مراجع:

  • تاریخ آخرین بازبینی:

 

By

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *