| در اوایل ۱۹۶۵ «وزارت هوانوردى برزیل» گروهى از کارشناسان را در مجموعهاى بهنام آى.پى.دى. گرد هم آورد تا یک هواپیماى توربوپراپ دوموتوره چندمنظوره، مطابق با شرایط آبوهوایى برزیل طراحى کنند. به دلیل وضعیت نامساعد بعضى از فرودگاه‌ها در برزیل، قابلیت استفاده از باند پرواز نامناسب هم مورد توجه بود. اگرچه گروه طراح، تجاربى در زمینه ساخت هواپیماهاى آزمایشى داشتند، اما طرح مورد نظر از مقوله دیگرى بود. بنابراین، از یک طراح فرانسوى، بهنام ماکس هالسته، براى همکارى دعوت شد. سرانجام، سه فروند پیشنمونه ساخته شد که آن ها را واى.سى.-۹۷ نامیدند. اولین آنها در ۲۶ اکتبر ۱۹۶۸ بهپرواز درآمد، و دو فروند دیگر هم در مدت دو سال بعد پرواز کردند. در اوت ۱۹۶۹ براى اداره روند تولید، که عمدتاً براى تأمین نیازهاى نیروى هوایى موردنظر بود، شرکت امبرائر تأسیس شد.
تا ۱۹۷۲ پیشنمونهها بهمدت مجموعاً ۳،۰۰۰ ساعت در محدوده وسیعى از شرایط آبوهوایى (از هواى گرم و مرطوب فرودگاه‌هاى ناحیه آمازون گرفته تا فرودگاه سرد و پرارتفاع لاپاز در بولیوى) پروازهاى آزمایشى انجام دادند. همچنین، براى اثبات کارآیى هواپیما، پروازهایى هم به کشورهاى ونزوئلا، اوروگوئه، بولیوى، و پاراگوئه انجام گرفت، و باندهاى کوتاه و چمنى، و یا حتى آلوده هم آزمایش شد.
طرح نهایى را رسماً امبرائر-۱۱۰ (باندیرانته) نامیدند. در ۱۹۷۲ کار ساخت دو فروند پیشتولید در تأسیسات سائوپائولو بهاتمام رسید. اولین هواپیماى تولیدى، با موتور پى.تى.-۶ اى. ساخت پرات اند ویتنى در نهم اوت ۱۹۷۲ پرواز کرد. با ارضاء استانداردهاى «اداره هوانوردى فدرال» (ایالات متحده)، باندیرانته گواهینامه صلاحیت پروازى را بر اساس رده فار ۲۳ دریافت کرد.
بهزودى کاربردهاى غیرنظامى باندیرانته هم موردتوجه قرار گرفت. اولین مدل غیرنظامى باندیرانته، امبرائر-۱۱۰ سى. بود که با ظرفیت حمل ۱۵ نفر مسافر، از آوریل ۱۹۷۳ در خطوط هوایى درجه سوم برزیل بهخدمت درآمد. استقبال خطوط هوایى از باندیرانته چنان بود که حتى خطوط هوایى ایالت متحده هم تعدادى از آن را به خدمت گرفتند. |
