در ژانویه ۱۹۶۶ شرکت شین میوا (چنانکه بعداً نامیده شد) از طرف «نیروى دفاع دریایى ژاپن» مأمور ساختن یک قایق پرنده ضدزیردریایى شد. تا آن زمان، شین میوا عمدتا بر روى نمونه کاملاً اصلاحشده قایق پرنده امریکایى اس.اى.-۱۶ اى. (آلباتروس) ساخت گرومن کار کرده بود؛ آلباتروس ژاپنى، با نام ملى یو.اف.-اس.ایکس.، با شناور کشیدهتر و عمیقتر نسبت به طرح امریکایى، دم T-شکل، سیستم کنترل لایه مرزى، منقارههاى بزرگ لبه حمله، و دو موتور شعاعى اضافى بر روى بالها در ناحیه برونسوى موتورهاى قبلى داشت. با کسب تجربه باارزش حاصل از ساخت طرح قبلى، شین میوا اولین پیشنمونه قایق پرنده اس.اس.-۲ را در پنجم اکتبر ۱۹۶۷ به پرواز درآورد، و دومین پیشنمونه هم در ۱۴ ژوئن سال بعد پرواز کرد. پس از گرفتن گواهینامه صلاحیت پروازى در پاییز ۱۹۷۰، اس.اس.-۲ به خدمت «نیروى دفاع دریایى ژاپن» وارد شد. اس.اس.-۲ را پى.اس.-۱ هم نامیدهاند.
در ژوئن ۱۹۷۰ طراحى مدل ویژه تجسس و نجات، بهنام اس.اس.-۲ اى.، آغاز شد. اولین پرواز مدل جدید از روى آب، در ۱۶ اکتبر ۱۹۷۴، و اولین پرواز آن از روى زمین، در سوم دسامبر همان سال انجام شد. این مدل، یو.اس.-۱ هم نامیده شده است. از هفتمین فروند تولیدى یو.اس.-۱ به بعد، موتور جدیدى مورد استفاده قرار گرفت که بهاندازه ۱۴% پرتوانتر از موتور قبلى بود. حاصل این اصلاحات، مدل یو.اس.-۱ اى. بود. شش هواپیماى قبلى هم بعداً به این مدل تغییر داده شدند.
در ۱۹۷۶ مدل آبافکن اس.اس.-۲ ساخته شد که حاصل همکارى «آژانس ملى آتشنشانى» و «نیروى دفاع دریایى ژاپن»، و نتیجه تجهیز یک فروند پى.اس.-۱ (در نقش مهدآزمون) به یک مخزن آب ۱۶،۲۰۰ لیترى بود.
اکنون، پى.اس.-۱ از خدمت در «نیروى دفاع دریایى ژاپن» بازنشسته شده، و آخرین فروندش در ماه مارس ۱۹۸۹ با هواپیماى اوریون تعویض شد. |