| در سال‌هاى ابتداى دهه ۱۹۵۰ و حتى قبل از نهایى شدن طرح دى.سى.-۸، شرکت داگلاس با هدف عرضه هواپیماى مکملى براى دى.سى.-۸، مطالعاتى را براى ساخت هواپیمایى کوچکتر در مسیرهاى میانبرد آغاز کرد. داگلاس پس از بررسیی‌هاى دقیق بازار، آغاز برنامه جدید را چند سال به تأخیر انداخت و تصمیم گرفت که بهجاى مبنا قرار دادن طرح دى.سى.-۸، اساساً هواپیماى جدیدى را طراحى کند.
برنامه ساخت هواپیماى مسافربرى جدید، به نام دى.سى.-۹، در هشتم آوریل ۱۹۶۳ رسماً آغاز شد. این هواپیما با ظرفیت حمل حدود ۷۵ نفر مسافر، براى خدمت در مسیرهاى نزدیکبرد/میانبرد در نظر گرفته شده بود. ترکیببندى پیشنهادى براى دى.سى.-۹، شباهتى به هواپیماى مسافربرى انگلیسى بى.اى.سى. وان-الون داشت: قرارگیرى موتورها در عقب بدنه و دم T-شکل. خط هوایى دلتا ایر لاینز با تقاضاى خرید ۱۵ فروند، برنامه ساخت دى.سى.-۹ را فعال کرد، و اولین هواپیما از پنج فروند پیشنمونه، در ۲۵ فوریه ۱۹۶۵ براى نخستین بار به پرواز درآمد.
از همان ابتدا داگلاس برنامهاى را براى عرضه طیف مدل‌هاى دى.سى.-۹ با تغییر طول بدنه، ظرفیت حمل سوخت، توان موتور، و وزن عملیاتى پیشبینى کرد. همین تدبیر باعث شد که تولید دى.سى.-۹ تا مدت بیش از ۲۲ سال ادامه یابد، و حتى مدل‌هایى نهایى آن هم، الهامبخش طراحان در طراحى ام.دى.-۸۰ باشند. اولین مدل دى.سى.-۹، یعنى سرى ۱۰، در ۲۳ نوامبر ۱۹۶۵ گواهینامه صلاحیت پروازى را دریافت کرد، و در هشتم دسامبر به خدمت دلتا ایر لاینز درآمد. مجموعاً ۹۷۶ فروند از مدل‌هاى مختلف دى.سى.-۹ تولید شد که ۴۳ فروند آن، به خدمت کاربران نظامى درآمد. از این تعداد، حدود ۱۰۰ فروند در ۱۹۸۷ همچنان فعال بودهاند. آخرین نوع دى.سى.-۹، مدل سوپر ۸۰ بود که در ۱۹۷۹ عرضه شد، و پس از مدتى، با تغییر نام به ام.دى.-۸۰، آغازگر خانواده جدیدى از هواپیماهاى مسافربرى شد. |
