| در ششم اوت ۱۹۳۴ گورجى میخائیلوویچ برییف دفتر طراحى برییف را تأسیس کرد (او بعدها در ۱۹۷۹ در سن ۷۸سالگى درگذشت). از همان ابتدا، این دفتر در تاگانراگ (در شمالىترین گوشه دریاى آزوف) مستقر شد، و به طراحى و تولید هواپیماهاى دریایى پرداخت. اولین محصول این گروه طراحى، قایق پرنده شناسایى نزدیکبردى بهنام ام.بى.آر.-۲ بود که حدود ۱،۵۰۰ فروند از آن تولید شد. این قایق پرنده تا مدت‌ها در مأموریت اصلی‌اش در خدمت قواى روسى بود، و تا سال‌هاى دهه ۱۹۵۰ هم در مأموریت‌هاى جانبى دیگرى به کار مىرفت.
در اکتبر ۱۹۴۱ با پیشروى قواى آلمانى، تأسیسات برییف در تاگانراگ تعطیل شد تا آنکه در ۱۹۴۵ مجدداً این مرکز به کار افتاد. اولین محصول گروه برییف در دوران پس از جنگ، قایق پرنده شناسایى دوربردى بود که بال‌هاى یاعویى (داراى شکستگى در طول دهانه بال) داشت، و برییف-۶ نامیده شد.
در اواخر دهه ۱۹۵۰ امریکایی‌ها توسعه اولین زیردریایى مجهز به موشک هستهاى پولاریس را آغاز کردند. به دلیل محدودیت برد و دقت، پولاریس باید از نزدیکى ساحل علیه اهداف موردنظر در کشور پهناورى مثل شوروى (سابق) پرتاب مىشد. روس‌ها با درک این تهدید جدید، به فکر تدارک هواپیمایى مجهز به حسگرها و سیستم‌هاى تجسسى افتادند. این هواپیما باید مىتوانست پس از ردیابى تقریبى زیردریایى دشمن به کمک کشتی‌هاى سطحى، اطلاعات دقیق‌ترى درباره هدف به دست آورد. ویژگی‌هاى موردنظر، با ابعاد کوچک برییف-۶ تطابق نداشت، و این موضوع، محرکى براى توسعه طرح جدید برییف-۱۲ شد. برییف-۱۲ براى نخستین بار در ۱۹۶۱ ظاهر شد، و هرچند ابتدائاً توجه چندانى را جلب نکرد، به هواپیماى استاندارد قواى ضدزیردریایى ساحلى شوروى (سابق) تبدیل شد، و تا بیش از سه دهه، مورد استفادههاى گوناگون و گستردهاى قرار گرفت.
اکنون برییف علاوه بر ساخت هواپیماهاى دریایى و آموزش خدمه و تعمیرکاران اینگونه هواپیماها، داراى تجهیزاتى براى تولید آزمایشى، اجراى آزمایش‌هاى پروازى، و امکاناتى در دریاهاى سیاه و آزوف است. |
