اف.-۵

By

اردیبهشت ۱۲, ۱۴۰۰
Northrop_F-5E

 

اف.-۵ ۱۹۵۹ F-5
هواپیماى جنگنده برترى هوایى و تهاجمى
  • شهرت: فریدوم‏‌فایتر، تایگر۲
  • سازنده: نور‌ث‏‌روپ (ایالات متحده امریکا)
از اواخر دهه ۱۹۴۰ و در طول دهه ۱۹۵۰ عنوان «جنگنده» به‏‌طور عرفى دچار دگردیسى معنایى شده و طیف گسترده‏‌اى، از رهگیرى و برترى هوایى گرفته تا پشتیبانى نزدیک هوایى و بازدارندگى و شناسایى، و از هواپیماى روزپرواز هواى آرام گرفته تا هواپیماى همه‏‌ساعته همه‏‌گونه‏‌هوایى، را شامل مى‏‌شد. به‏‌علاوه، توقعات فزاینده و انتظارات روزافزون در مورد حمل بارمزد و برد پرواز باعث شتاب‌دار شدن ارتباط همه‏‌جانبه «ابعاد-وزن-پیچیدگى-هزینه» شده بود. سازندگان هواپیما براى اصلاح این روند نادرست، تلاش‌هایى انجام دادند، و براى بازگرداندن معناى سنتى «جنگنده» به مفهوم واقعی‌اش (بنا به تعاریف روز)، ویژگی‌هاى سادگى نسبى، هزینه کم، و شرط پرواز در هواى آرام را مورد تأکید قرار دادند. ولکو گاسیچ با طراحى جنگنده اف.-۵ تلاش موفقى در این زمینه انجام داد. اولین پیش‏‌نمونه اف.-۵، که اساساً یک جنگنده برترى هوایى بود، در ۳۰ ژوئیه ۱۹۵۹ پرواز کرد، و موفق شد که دیوار صوتى را بشکند.

اف.-۵ بدنه‏‌اى باریک و دماغه کشیده‏‌اى دارد، و بسیار مانورپذیر است. به دلیل دارا بودن ویژگی‌هایى مثل قیمت نسبتاً ارزان و تعمیر و نگهدارى نسبتاً ساده، پنتاگون جنگنده اف.-۵ را براى صادرات در نظر گرفت، و به‏‌طور وسیعى آن‏ را به کشورهاى آسیایى و اروپایى صادر کرد.

اولین مدل‌هاى اف.-۵ را فریدوم فایتر هم نامیده‏‌اند. فریدوم فایتر در دو مدل تک‏‌سرنشینه اف.-۵ اى. و دوسرنشینه اف.-۵ بى. ساخته شد، و در اوایل ۱۹۶۵ به خدمت درآمد. مجموعاً ۱،۰۴۴ فروند فریدوم فایتر ساخته شد که کانادا با تولید ۲۲۰ فروند (سى.اف.-۵ و ان.اف.-۵) و اسپانیا با تولید ۹۶ فروند (اس.اف.-۵) در عرضه این هواپیماها سهیم بودند. پس از ورود اف.-۵ اى. به خدمت «نیروى هوایى ایالات متحده»، ایران اولین کشورى بود که آن‏ را دریافت کرد.

در ۱۹۷۰ نسل جدیدى از اف.-۵ عرضه شد که اف.-۵ ئى. (تایگر ۲) نامیده شد. این نسل جدید، که در ۱۱ اوت ۱۹۷۲ اولین پرواز آزمایشى را انجام داد، براى تأمین نیازهاى برنامه «هواپیماى جنگنده بین‏‌المللى»، موسوم به آى.اف.اى.، مناسب تشخیص داده شد، و زیرمدل‌هاى آن براى انجام مأموریت‌هاى برترى هوایى بهینه شدند. اف.-۵ ئى. قادر به استفاده از راکت‌هاى کمکى جاتو است که باند پرواز مورد نیاز را بسیار کوتاه مى‏‌کند. تا پایان سال ۱۹۸۱ بیش از ۱،۰۰۰ فروند اف.-۵ ئى.، و مدل دوسرنشینه‏‌اش، یعنى اف.-۵ اف.، تولید شد که به خدمت ۱۶ مشترى درآمد. از اوایل دهه ۱۹۸۰ نسل سوم اف.-۵، به نام تایگرشارک، مورد بررسى قرار گرفت که به دلیل نداشتن مشتری، متوقف ماند.

F-5

یک فروند اف.-۵ متعلق به نیروی هوایی سوئیس

  • انواع مدل‌ها: F-5A (جنگنده تک‏‌سرنشینه پایه)، F-5B (شبیه اف.-۵ اى. اما حامل دو نفر سرنشین به صورت پشت‏‌همى براى اجراى وظایف دوگانه آموزشى/جنگنده)، F-5A-15 (اساساً شبیه اف.-۵ اى. ولىبا موتورهاى پرتوان‌تر)، F-5E (تایگر ۲، مدل پیشرفته اف.-۵ اى.)، CF-5A/D (مدل‌هاى تولیدى براى قواى نظامى کانادا، مجهز به موتورهاى پرتوان‌تر)، NF-5A/B (مدل‌هاى تولیدى براى «نیروى هوایى هلند»، مجهز به سیستم ناوبرى داپلر)، RF-5A (مدل شناسایى، تحویل از نیمه ۱۹۶۸)، F-5F (مدل دوسرنشینه)
  • کاربران: ایالات متحده امریکا، ایران، چین، یونان، کره جنوبى، فیلیپین، ترکیه، اتیوپى، موروکو، نروژ، تایلند، ویتنام، لیبى، کانادا، هلند، دانمارک، اسپانیا، هلند
  • تعداد تولید شده: (تا سال ۱۹۸۷) ۸۴۷ فروند از مدل‌های ای.، بی. و سی. و ۱،۳۹۹ فروند از مدل‌های ئی. و اف.
  • قیمت:
سه‌نما

شکل سه‌نمای فریدوم فایتر

مشخصات فنی اف.-۵ ئی.

مشخصات فنی

  • مراجع:

  • تاریخ آخرین بازبینی:

 

By

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *