| ئی.آر.ج.-۱۴۵ | ۱۹۹۵ | ERJ 145 |
| هواپیمای مسافربری منطقه‌ای |
||
|
||
|
||
| شرکت برزیلی امبرائر در ژوئن سال ۱۹۸۹ بر اساس همان طرح هواپیمای توربوپراپ امبرائر-۱۲۰، طرح جدیدی را، این بار با استفاده از پیشرانه جت، مطرح کرد؛ اما این برنامه به دلیل مشکلات مالی با جدیت چندانی پیگیری نشد. در واقع در ابتدای دهه ۱۹۹۰ شرکت امبرائر تا مرز ورشکستگی پیش رفته بود تا آنکه در سال ۱۹۹۴ با آغاز فرایند خصوصی‌سازی توسط دولت برزیل، از ورشکستگی نجات یافت. در سال ۱۹۹۱ طرح جدید با تغییراتی اساسی، مثل طراحی مجدد بال، مواجه شد و نهایتاً در ماه سپتامبر همان سال، قرارگیری موتورها در ناحیه انتهایی بدنه قطعی شد؛ با این طرح جدید، با نام امبرائر ۱۴۵، همچنان وجوه مشترکی با امبرائر-۱۲۰ وجود داشت. در سال ۱۹۹۲ ادامه طرح ۱۴۵ قطعی شد و در ماه ژوئیه، قرارداهایی برای مشارکت با شرکت‌های اسپانیایی، امریکایی، بلژیکی و شیلیایی منعقد شد. در سال ۱۹۹۴ طرح نهایی ۱۴۵ به پایان رسید و پیش‌نمونه‌اش در ۱۱ اوت ۱۹۹۵ برای نخستین بار پرواز کرد؛ حتی پیش از آنکه رسماً در معرض نمایش قرار داده شود.پس از گذراندن حدود ۱،۶۰۰ ساعت پروازهای آزمایشی، گواهینامه صلاحیت پروازی برزیلی و امریکایی در ماه دسامبر ۱۹۹۶ برای ۱۴۵ صادر شد و بلافاصله پس از سه روز، تحویل هواپیماهای تولیدی به مشتریان آغاز شد. این هواپیما را که اکنون ئی.آر.ج.-۱۴۵ می‌نامند که از اختصار «جت منطقه‌ای امبرائر» گرفته شده است. از نیمه سال ۲۰۰۴ تولید ۱۴۵ در جمهوری خلق چین هم آغاز شد.بر اساس طرح ۱۴۵ (با امکان حمل ۵۰ نفر مسافر) هواپیماهای کم‌ظرفیت‌تر ۱۳۵ با امکان حمل ۳۷ نفر مسافر و ۱۴۰ با امکلن حمل ۴۴ نفر مسافر هم ساخته شده است. |
||
نمای داخلی امبرائر ۱۴۵ |
||
|
||
|
||
|
||
|
||
شکل سه‌نمای ئی.آر.ج. ۱۴۵ |
||
| مشخصات فنی |
||
|
||
|
||