| در بین هواپیماهاى تکموتوره لاکهید، که پس از وگا ساخته شدند، هواپیماى مشهور فروبال اوریون بود. قابلیت‌هاى پروازى قابلتوجه این پرنده، لوفت هانزا را برانگیخت تا در ۱۹۳۲ شرکت هینکل را مأمور کند که یک هواپیماى چهارنفره تندرو بسازد. نتیجه کار، هواپیماى فروبال تکباله هینکل ۷۰ بود که ظاهرى شکیل داشت، و به موتور بى.ام.دبلیو. مجهز بود.
اولین پیشنمونه هینکل ۷۰ در اول دسامبر ۱۹۳۲ به پرواز درآمد. دومین نمونه، بلیتز نامیده شد؛ نامى غیررسمى، که براى ناوگان کوچک هینکل ۷۰ متعلق به لوفت هانزا باقى ماند. در واقع، عنوان «بلیتز» (به معنى رعد) براى این هواپیما بسیار برازنده بود. هرچند هینکل ۷۰ اساساً یک هواپیماى ترابرى بود، از قابلیت عملکرد یک جنگنده برخوردار بود. به همین دلیل، بزودى نمونههاى نظامى هینکل ۷۰ با مأموریت‌هاى تهاجمى-بمبافکن و شناسایى براى خدمت در نیروى هوایى آلمان هیتلرى (لوفت وافه)، فراهم شدند؛ چنین ارتباط نزدیکى بین یک ترابرى غیرنظامى و یک بمبافکن، در مورد هواپیماى دوموتوره هینکل ۱۱۱ 1935 مجدداً تداعى شد. این هواپیما هم با پیگیرى لوفتهانزا ساخته شد، و به همراه یونکرس ۸۸، مجموعه بمبافکنهاى دوموتوره آلمان را در زمان شروع جنگ جهانى دوم (۱۹۳۹) تشکیل داد.
راندمان زیاد طراحى هینکل ۷۰ زمانى بهخوبى آشکار شد که این هواپیما در ۱۹۳۳ هشت رکورد سرعت پرواز را به دست آورد. |
