اف./ای.-۱۸
|
۱۹۷۸
|
F/A-18
|
هواپیماى جنگنده/تهاجمى زمین پایه و ناونشین |
- نامگذارى نظامى کانادایی: سى.اف.-۱۸
- نامگذارى نظامى اسپانیایی: سى.۱۵، سى.ئى.۱۵
|
|
- سازنده: مکدانل داگلاس، نورثروپ (ایالات متحده امریکا) – جدیداً بوئینگ
|
|
وقتى که در اواخر دهه ۱۹۶۰ «نیروى هوایى ایالات متحده» مناقصهاى را براى تأمین جنگنده موردنیازش مطرح کرد، شرکت نورثروپ با استفاده از تجربه حاصل از مطالعات برنامه هواپیماى آزمایشى پى.-۵۳۰ (کبرا)، طرح اف.-۱۷ را در رقابت با طرح جنرال داینامیکس اف.-۱۶ پیشنهاد کرد. این هواپیما نتوانست در آزمایشهاى پروازى بر رقیبش چیره شود، و نتیجا نیروى هوایى اف.-۱۶ را برگزید. مدتى بعد، نیروى دریایى هواپیماى تامکت را براى جانشینى فانتوم ۲ بر روى عرشه ناوهاى هواپیمابر انتخاب کرد؛ اما تامکت بسیار بیشتر از حد پیشبینىشده پرهزینه بود، و امکان تأمین نیازهاى گسترده نیروى دریایى با آن وجود نداشت. بنابراین، نیروى دریایى طى برنامهاى بهنام ویفاکس خواستار ساخت یک هواپیماى جنگنده چندمأموریته ارزانقیمت، براى تکمیل نقش تامکت شد. این بار، دو شرکت مکدانل داگلاس و نورثروپ بر مبناى همان طرح اف.-۱۷، مشترکاً هواپیماى جدیدى را طراحى کردند. با تقسیم کار به صورت ۶۰% براى مکدانل داگلاس و ۴۰% براى نورثروپ، محصول همکارى این دو شرکت، بهنام اف.-۱۸، ساخته شد، و در ۱۸ نوامبر ۱۹۷۸ براى نخستین بار پرواز کرد. به دلیل تطابق مناسب قابلیتهاى پروازى اف.-۱۸ با نیازهاى اعلام شده، نیروى دریایى این هواپیما را پسندید، و قرارداد تولید آنرا با سازندگانش منعقد کرد.طبیعتاً اف.-۱۸ نسبت به طرح اولیه اف.-۱۷ نیازمند اصلاحاتى بود که آنرا براى فرود بر روى عرشه تطبیق دهد. بعضى از این اصلاحات، بهبود سیستم بالچه، تقویت موتور و ارابههاى فرود، افزایش سطح بال، افزودن ویژگى تاکردن بالها، و تقویت سازه بدنه (براى تحمل کابلهاى ترمز) بود. علاوه بر بالچههاى لبه حمله و لبه فرار، که امکان فرود آرام را فراهم مىکند، مقطع بال پیشرفته اف.-۱۸ هم رفتار ملایمى در سرعتهاى نسبتاً کم و زاویههاى حمله زیاد دارد؛ به همین دلیل، ناسا در تحقیقاتش درباره رفتار هواپیماها در زاویههاى حمله پسواماندگى، از اف.-۱۸ استفاده کرده است. به کمک همین مقطع بال، اف.-۱۸ با بیشترین وزنش (در مأموریت تهاجمى)، بدون نیاز به باد شدید مقابل و بدون استفاده از پسسوز، مىتواند از روى عرشه به هوا بلند شود.
تحویل هورنت به نیروى دریایى و تفنگداران دریایى ایالات متحده از مه ۱۹۸۰ آغاز شد، و در ۱۹۸۷ خاتمه یافت. مجموع ساعات پرواز اف.-۱۸ها در ۱۰ آوریل ۱۹۹۰ به یک میلیون ساعت رسید، و در ۱۷ سپتامبر ۱۹۹۳ از دومیلیون ساعت فراتر رفت.
|
هواپیمای جنگنده تهاجمی اف./ای/-۱۸
|
- انواع مدلها: : F/A-18A (371 فروند، تکسرنشینه)، F/A-18B (مدل آموزشى دوسرنشینه، قادر به اجراى مأموریتهاى رزمى)، F/A-18C (تکسرنشینه)، F/A-18D (دوسرنشینه)، F/A-18D RC (1984، مدل شناسایى ساده)، AF-18A (براى صدور به استرالیا)، ATF-18A (براى صدور به استرالیا)، CF-188B (براى صدور به کانادا)، CF-188A (براى صدور به کانادا)، EF-18A(تکسرنشینه، براى صدور به اسپانیا، به نام محلى سى.۱۵)، EF-18B (دوسرنشینه، براى صدور به اسپانیا، بهنام محلى سى.ئى.۱۵)، F/A-18E (نسل دوم هورنت، تکسرنشینه)، F/A-18F (نسل دوم هورنت، مدل آموزشى دوسرنشینه، قادر به اجراى مأموریتهاى رزمى)
|
|
- تعداد تولید شده: (تا پایان ۲۰۲۰) بیش از ۱،۴۸۰ فروند
|
|
شکل سهنمای اف./ای.-۱۸ ای.
|
مشخصات فنی F/A-18C
|
|
|
باسلام F/A 18E در واقع همان هواپیمایی زنبور قوی یا F/A18E SUPER HORNET است
و CF-18 همان خود زنبور یا HORNET است که تفاوت اش F/A-18A این است که فاقد بمب هسته ایی و راکت های HYDRA میباشد