فالکن ۵۰
|
۱۹۷۶ |
Falcon 50
|
| هواپیماى شخصى سهموتوره | ||
|
||
|
||
|
||
| فالکن ۵۰ سومین نسل از هواپیماهاى شخصى جت ساخت داسوبرگه و ارتقاءیافته فالکن ۲۰ است. این هواپیما با بدنهاى کشیدهتر، به همان بال‌هاى فالکن ۲۰ اف. مجهز است، و از سه موتور نیرو مىگیرد. هرچند استفاده از بال‌هایى با مقطع فرابحرانى براى فالکن ۵۰ موردنظر بود، بررسی‌ها نشان داد که این هوابُرها هنوز به تحقیقات زیادى براى رسیدن به مرحله عمل نیاز دارد. بنابراین، بال جدیدى با مقطع عادى طراحى شد که نسبت منظرى بیشترى نسبت به فالکن ۲۰ اف. داشت. با چنین بالى، اولین پیشنمونه فالکن ۵۰ براى نخستین بار در هفتم نوامبر ۱۹۷۶ به پرواز درآمد.
عملکرد پروازى پیشبینى شده براى فالکن ۵۰ با نتایج پروازهاى آزمایشى تطابق داشت. فقط چند هفته پس از اولین پرواز، داسو مصمم شد که براى طرح جدید، بال‌هایى پیشرفته با هوابُر فرابحرانى طراحى کند. مهندسان داسو تحقیقات مفصلى انجام دادند، و سرانجام، دومین پیشنمونه فالکن ۵۰ با هوابُر فرابحرانى در ۱۸ فوریه ۱۹۷۸ پرواز کرد. با چنین هوابُرى، عملکرد پروازى هواپیما در اعداد ماخ زیاد، بهتر شد. پس از دریافت گواهینامه صلاحیت پروازى از کشورهاى فرانسه و ایالات متحده امریکا در فصل بهار ، تحویل فالکن ۵۰ از ماه ژوئیه آغاز شد، و مجموعا ۲۴۰ فروند آن در اختیار کاربرانى در ۳۰ کشور جهان قرار گرفت. فالکن ۵۰ در حالت استاندارد با دو نفر خدمه روازى، قادر به جابجایى هشت نفر مسافر است. در مدل عرضه شده در سال ۱۹۸۰، امکان حمل سه تختروان (یا دو تختروان با تجهیزات سنگین پزشکى) و دو نفر پزشک هم پیشبینى شد. |
||
نمای داخلی فالکن ۵۰ |
||
|
||
|
||
|
||
|
||
سهنماى فالکن ۵۰ با نماى جانبى فالکن ۲۰ (پایین) |
||
مشخصات فنی |
||
|
||
|
||