Su-22

 

سوخو-۱۷ ۱۹۶۶ Su-17
هواپیماى پشتیبانى نزدیک هوایى
  • نامگذارى نظامى ناتو: فیتر
  • همخانواده: سوخو-۲۰، سوخو-۲۲
  • سازنده: سوخو (اتحاد جماهیر شوروى سابق)
Su-22

هواپیماى تهاجمى سوخو-۲۲ نوع صادراتى سوخو-۱۷ است.

وقتى که شوروى (سابق) به دنبال بهبود کیفى و کمى حدود ۴،۵۰۰ فروند هواپیماى فعال در قواى هوایى تاکتیکى کشورهاى عضو پیمان ورشو بود، طراحان سوخو در این زمینه دست‏‌به‏‌کار شدند. آنها با طراحى سوخو-۱۷ بر مبناى طرح قدیمى‏‌تر سوخو-۷ (فیتر)، نظریه جدید بال متغیر را آزمودند؛ ضمن آنکه به امکان آموزش سریع‌تر خلبانان و تکنسین‌هاى تعمیرات و نگهدارى هم توجه داشتند.

سوخو-۱۷، با نام اولیه اس.-۲۲۱ یا سوخو-۷ آى.جى.، براى اولین بار در نقش یک مدل تحقیقاتى در دوم اوت ۱۹۶۶ پرواز کرد، و در نمایش هوایى سال ۱۹۶۷ در حوالى پایگاه دموددوو هم مشاهده شد. اس.-۲۲۱ لولایى براى تغییر زاویه پسگرایى بال داشت. البته این لولا نه در ریشه بال، بلکه تقریبا در ناحیه میانى بال قرار گرفته بود. به این ترتیب، سوخو ضمن عرضه یک طرح اساساً جدید، کمترین ریسک فنى ممکن را در زمینه عملکرد پروازى تجربه کرد؛ چون چرخاندن بال از ریشه، باعث تغییرات بسیار بیشترى در عملکرد هواپیما مى‏‌شد.

ابتدائاً غربی‌ها سوخو-۱۷ را صرفاً مدلى از سوخو-۷ مى‏‌پنداشتند، و گمان کردند که این طرح جدید صرفاً یک «هواپیماى اثبات‌گر تکنولوژى» براى آزمودن محدوده‏‌هاى مختلف نمودار سرعت-ضریب‏‌بار (V-n) بوده است. به همین دلیل، ناتو آن‏ را هم مانند سوخو-۷، فیتر نامید. البته بعدها معلوم شد که سوخو-۱۷ اساساً هواپیماى متفاوتى است، و تولید انبوه آن آغاز شده است؛ ولى با این‏‌حال، عنوان «فیتر» براى سوخو-۱۷ همچنان باقى ماند.

پیش‌‏نمونه سوخو-۱۷، که فیتر بى. نامیده شد، صرفاً براى آزمایش نظریه بال متغیر ساخته شد. با یافتن مقطع بال مناسب از نظر عملکرد پروازى، همین پیش‏‌نمونه اصلاح شد، و فیتر سى. از ۱۹۷۲ به خدمت درآمد. نماى جانبى فیتر سى. شبیه شکل عمومى سوخو-۷ (فیتر) است. ولى فیتر سى. نسبت به فیتر (و حتى فیتر بى.) سازه قوی‌تر و موتورهاى پرتوان‌تر و کم‏‌مصرف‌ترى دارد، و با افزودن دو جفت پایه نصب اضافه در زیر بال‌ها، تسلیحات بیشترى را هم مى‏‌تواند حمل کند. سوخو-۱۷ معمولاً براى افزایش برد، دو مخزن بزرگ سوخت اضافه را در زیر بال‌هایش حمل مى‏‌کند. با بهره‏‌گیرى از سیستم‌هاى اویونیکى جدیدتر، سوخو-۱۷ حتى در دهه ۱۹۸۰ هم مورد استفاده قرار گرفت، و ۱،۰۶۰ فروند از آن به خدمت «نیروى هوایى تاکتیکى شوروى» (سابق) درآمد. این تعداد، ۷۵ فروند بیشتر از تعداد هواپیماهاى مورد استفاده «نیروى دریایى شوروى» (سابق) بود.در اواخر ۱۹۷۲ اصلاحاتى در سوخو-۱۷ انجام گرفت، و از موتورهاى جدیدترى استفاده شد. حاصل این تغییرات، هواپیماهاى سوخو-۲۰ و سوخو-۲۲ بود که عمدتاً براى اهداف صادراتى ساخته، و به چندین کشور جهان فروخته شدند.

هرچند خود روس‌ها این سه هواپیماى ساخت سوخو (۱۷ و ۲۰ و ۲۲) را به نام‌هاى مختلفى نامیده‏‌اند؛ به دلیل شباهت عمده آنها با هم، ناتو همگى را فیتر نامید. حتى در مواردى که مدل یکى از آنها با مدلى از دیگرى مشابه بود، ناتو هر دو را به یک نام (از خانواده فیتر) نامید؛ مثلاً مدلى از سوخو-۱۷ و مدلى از سوخو-۲۲ به‏‌طور یکسانى فیتر جى. نامیده مى‏‌شوند.

Sukhoi_Su-17

هواپیمای سوخو-۱۷

Su-17-Dev

نماى جانبى سوخو-۱۷، ۲۰، و ۲۲ (به ترتیب، از بالا به پایین)

  • انواع مدل‌ها: Su-17 (فیتر بى.، سى.، دى.، ئى.، جى.، اچ.، کا.)، Su-20 (فیتر سى.)، Su-22 (فیتر اف.، جى.، ج.)
  • کاربران: اتحاد جماهیر شوروى (سابق)، آنگولا، لیبى، پرو، سوریه، ویتنام، یمن، لهستان، چکسلواکى (سابق)، عراق، مصر، الجزایر
  • تعداد تولید شده: (تا ۱۹۹۰) ۲،۸۶۷ فروند
  • قیمت:
سه‌نما

سه‏‌نماى سوخو-۲۲ ام.-۳

مشخصات فنی فیتر سی.

مشخصات فنی

  • مراجع:

  • تاریخ آخرین بازبینی:

 

By

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *