| ان.سى.-۴ یکى از نمونههاى تشریک مساعى یک دولت با پیمانکارى خصوصى است که باعث عملى شدن عبور شرقى-غربى از فراز اقیانوس اطلس در ماه مه ۱۹۱۹ شد. سال‌ها پیشتر، در ۱۹۱۴، قایق پرنده امریکا براى چنین پروازى ساخته شد. هر چند چنین توفیقى به دست نیامد، «سرویس هوایى سلطنتى انگلستان» امریکا را خرید. این هواپیما الهام‌بخش همه قایق‌هاى پرنده بزرگ انگلیسى و امریکایى در سال‌هاى ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ بود. در ۲۵ اوت ۱۹۱۷ آدمیرال تیلور، سرمهندس «نیروى دریایى ایالات متحده»، طرحى را براى حمله هوایى به قایق‌هاى U-شکل ارائه کرد. در آن طرح، از قایق‌هاى پرنده بزرگ قادر به عبور از اقیانوس اطلس استفاده مىشد. از طرفى، «شرکت موتور و هواپیماى کرتیس» از سال ۱۹۱۵ براى بریتانیاى کبیر و روسیه هواپیماهایى ساخته بود، و در ۱۹۱۶ قایق پرنده سهباله مدل تى. به دهانه بال ۴۰/۵۴ متر ( ۱۳۳ فوت) را عرضه کرده بود که بزرگترین هواپیماى آن زمان محسوب مىشد.
به پیشنهاد آدمیرال تیلور، گلن کرتیس به واشنگتن دعوت شد تا با نمایندگان نیروى دریایى مذاکره کند، و عنوان ان.سى. به نشانه سرمایهگذارى مشترک دو طرف به وجود آمد. از نظر فنى، به جاى کارگذاشتن دم در انتهاى یک شناور طویل، مطلوب‌تر بود که آن را بر روى یک مجموعه داربستى نصب کنند تا از طویل شدن بیهوده شناور اجتناب شود.اولین ماشین، به نام ان.سى.-۱، براى نخستین بار در چهارم اکتبر ۱۹۱۸ به پرواز درآمد. ان.سى.-۴ در ۳۰ آوریل ۱۹۱۹ در فار روکاوى به هوا برخاست. ابتدا قرار بود که هر چهار هواپیما به پرواز بر فراز اقیانوس اطلس فرستاده شوند؛ ولى ان.سى.-۲ را پیاده کردند تا از قطعاتش براى پرندههاى دیگر استفاده کنند.
در ۱۶ ماه مه سه فروند باقیمانده، ترىپسى، در نیوفاندلند (کانادا)، را ترک کردند. ان.سى.-۱ و ان.سى.-۳ موفق نشدند، و ان.سى.-۱ سرانجام غرق شد؛ ولى ان.سى.-۴ به خلبانى رید در ۱۷ ماه مه به هورتا در جزیره آزور رسید، پرواز را تا پونتا دلگادا در ۲۰ مه ادامه داد، در ۲۷ مه از لیسبون گذشت، و سرانجام، در ۳۱ ماه مه به پلاىموث رسید. |
