| روند پیدایش اسپیت فایر با هواپیماى دریایى سوپرمارین اس.۴ محصول سال 1925 در انگلستان آغاز شد. پس از این نمونه مسابقهاى، هواپیماهاى بهبود یافتهاى با سازه فلزى عرضه شدند. اولین آنها اس.۵ بود که در سپتامبر ۱۹۲۷ جایزه مسابقه اشنایدر تروفى را با سرعت ۴۵۲/۶ کیلومتر بر ساعت (۲۸۱/۶۵ مایل بر ساعت) نصیب انگلستان کرد. سپس اس.۶ ساخته شد که آن هم با سرعت ۵۵۳/۶ کیلومتر بر ساعت (۳۴۰/۰۸ مایل بر ساعت) در مسابقات سال ۱۹۳۱ برنده شد. در همان سال، یک فروند اس.۶ بى. براى نخستین بار در جهان از سرعت ۴۰۰ مایل بر ساعت فراتر رفت. در آن زمان، یک هواپیماى تکسرنشینه جنگنده سوپرمارین طراحى شده بود که بنا بر اعلام رسمى مشخصاتش در ۱۹۳۰، تفاوت‌هاى اندکى با هواپیماهاى مسابقهاى اشنایدر داشت. این جنگنده مجهز به چهار قبضه تیربار، که به طور آزمایشى اسپیت‌فایر نامیده شد، جذابیت چندانى نداشت؛ ولى زمانى که اولین نمونه تاریخى اسپیت‌فایر با هشت قبضه تیربار در پنجم مارس ۱۹۳۶ پرواز کرد، دیگر شباهتى چندانى با هواپیماهاى مسابقهاى دریایى نداشت. این هواپیما، شکیل‌ترین هواپیماى ساخته شده تا آن زمان شناخته شد.اسپیت‌فایر از سطح بال کافى (براى مانورپذیرى و عملکرد پروازى مناسب در ارتفاع بالا) و سازه کامل و بىنقصى برخوردار بود؛ ضمناً اولین جنگنده تکسرنشینهاى با هشت قبضه تیربار بود. بال‌هاى بیضوىشکل اسپیت‌فایر، که کمترین پساى القایى را تولید مىکرد، هنوز هم مورد اشاره اغلب کتب پایهاى آیرودینامیک است. پس از اولین پرواز، «وزارت هوانوردى» تعداد ۳۱۰ فروند اسپیت‌فایر را تقاضا کرد؛ تا اکتبر ۱۹۳۹ این تقاضا به ۴،۰۰۰ فروند هم رسید.
مجموعاً در حدود ۲۰ مدل مختلف از اسپیت‌فایر ساخته شد که تفاوت‌هاى عمده آنها در نوع موتور، نوع ملخ، و سیستم تسلیحاتى آنها بود. خط تولید اسپیت‌فایر تا اکتبر ۱۹۴۷ همچنان فعال بود، و ۲۰،۳۵۱ فروند تولید شد؛ بهعلاوه، ۲،۴۰۸ فروند از مدل دریایى، بهنام سى‌فایر، ساخته شد.
اسپیت‌فایر به همراه هاوکر هاریکن، که چند ماه بعد از اسپیت‌فایر در ششم اکتبر ۱۹۳۵ پرواز کرد، به دلیل اثربخشى مهم در نبرد بریتانیا، به هواپیماى مشهور تاریخ هوانوردى تبدیل شد. |
